تاثیر پلاسمای اتمسفری سرد در ممانعت از رشد و تکثیر رده های سلولی سرطان ملانوما B16-F10)، سرطان پستان (MCF-7)، سرطان ریه (A549) در مقایسه با سلول های نرمال

سرطان یکی از چالش های مهم سلامت در جهان می باشد. درمان های رایج این بیماری عمدتا موفقیت آمیز نبوده و با عوارض جانبی متعددی همراه است. پلاسمای اتمسفری سرد (CAP) موضوع تحقیق جدیدی در درمان سرطان می باشد. این مطالعه باهدف ارزیابی تاثیر سمیت CAP بر مدل های سلولی سرطان های شایع در مقایسه با سلول های طبیعی انجام شد.

 در این مطالعه، از دستگاه CAP گاز آرگون برای تیمار رده های سلولی سرطان های ملانومای موشی (B16-F10)، رده سرطانی انسانی پستان (MCF-7) و ریه انسانی (A549) در مقایسه با سلول های نرمال فیبروبلاست موشی (L929) و اپیتلیال تنفسی نامیرا شده انسانی (Beas) استفاده شد. برای هر رده سلولی نرمال و یا سرطانی، تیمارها به این صورت انجام شد: گروه بدون درمان، تحت درمان با CAP به مدت 20 ثانیه، 30 ثانیه و گروه آخر به مدت 40 ثانیه تحت تابش قرار گرفتند و مورفولوژی و قابلیت تکثیر سلول ها در فاصله زمانی 24 و 48 ساعت بعد از مواجهه با CAP ارزیابی شد.

درصد زنده ماندن سلول های سرطانی تیمارشده با  CAPبه طور معنی داری نسبت به سلول های تیمار نشده کاهش یافت. پس از 24 ساعت تیمار 30 ثانیه ای با CAP زنده مانی رده های سلولی A549 و MCF-7 به ترتیب به 9/33 و 5/49 درصد کاهش یافت. همچنین 40 ثانیه تیمار، باعث کاهش زنده مانی سلول های B16-F10 به 9/37 درصد شد، اما CAP سمیت ناچیزی بر سلول های L929 داشت. به علاوه تاثیر CAP تا حدود زیادی وابسته به زمان تاثیر است و سمیت آن از 24 به 48 ساعت افزایش می یابد.

مطالعه حاضر نشان داد تاثیر CAP بر سلول های سرطانی یک تاثیر انتخابی می باشد و وابسته به دوز تابش و مدت مواجهه سلول ها با ترکیبات تولیدشده توسط CAP است. می توان از CAP به علت سمیت فوق العاده بر سلول های سرطانی و انتخاب پذیری بالا برای درمان سرطان استفاده کرد.