ناامنی غذایی در بین سالمندان شهر تهران: شیوع، عوامل خطر و محافظتی

ناامنی غذایی یک مشکل عمده سلامتی برای تمامی سنین، مخصوصا سالمندان کشورهای در حال توسعه محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی شیوع، عوامل خطر و محافظتی ناامنی غذایی شدید خانوار در بین سالمندان شهر تهران می باشد.

در این مطالعه مقطعی، 384 سالمند 60 سال و بالاتر از پنج پهنه اقتصادی- اجتماعی مختلف شهر تهران به روش نمونه گیری چند مرحله ای در سال 1398 انتخاب شدند. وضعیت امنیت غذایی با استفاده از پرسشنامه استاندارد ناامنی غذایی HFIAS بررسی شد. داده ها با استفاده ازتحلیل رگرسیون لاجستیک ساده و چندگانه در نرم افزار SPSS تحلیل شد.

8/37 درصد از سالمندان دارای امنیت غذایی کامل، 1/24 درصد ناامنی غذایی خفیف، 7/22 درصد ناامنی غذایی متوسط و 2/15 درصد ناامنی غذایی شدید می باشند. فعالیت فیزیکی ناکافی (57/25- 96/2 95 درصد CI، 7/8= OR)، تحصیلات پایین (64/24- 54/1: 95 درصد CI، 15/6= OR)، درآمد ناکافی (67/11- 71/2: 95 درصد CI، 63/5= OR)، سرمایه اجتماعی پایین (03/9- 09/1: 95 درصد CI، 13/3= OR)، ابتلا به بیماری های دهان و دندان (17/6- 02/1: 95 درصد CI، 51/2= OR) و مرد بودن (11/4- 89/0: 95 درصد، 92/1= OR) از عوامل خطر و داشتن فرزندان بیش تر (36/1- 04/0: 95 درصد، 26/0= OR) عامل محافظتی ناامنی شدید غذایی در بین سالمندان بود. تعیین کننده های وارد شده به مدل مجموعا بین 2/44 درصد و 3/60 درصد از واریانس متغیر پیامد را توضیح می دهند.

تنها یک سوم از سالمندان از امنیت غذایی کافی برخوردار بودند. یافته های این مطالعه در زمینه عوامل خطر و محافظتی ناامنی غذایی می تواند در طراحی و اجرای مداخلات زودهنگام تامین امنیت غذایی سالمندان موثر باشد.