ارائه یک مدل مبتنی بر ناحیه فروسرخ نزدیک برای آشکارسازی ستاره ها در روز

ناوبری ستاره ای می تواند گزینه ای برای جایگزینی GPS باشد. یکی از چالش های مهم در این جایگزینی، آشکارسازی ستارگان در روز است. در ناحیه فروسرخ نزدیک افت تابش خورشیدی قابل توجه است و به همین دلیل تابندگی آسمان (که همان پراکندگی نور خورشید در آسمان است) در این پنجره طیفی کاهش محسوسی دارد. این ناحیه توسط CCD مریی پوشش داده می شود، بنابراین امکان سنجی آشکارسازی ستارگان در فروسرخ نزدیک می تواند به کاهش چشمگیر هزینه ها در مقایسه با سامانه های رایج فروسرخ کوتاه موج منجر شود. در این مقاله گذردهی آسمان برای طول موج ها و زوایای مختلف  خورشیدی محاسبه می شود. بر اساس یک مدل ارایه شده شدت نور ستارگان در ناحیه فروسرخ نزدیک شبیه سازی می شود و با ارزیابی مولفه های سامانه اپتیکی برای نخستین بار یک مدل برای آشکارسازی ستارگان در فروسرخ نزدیک ارایه می شود. قدر ستاره های Betelgeuse ، Vega و  Mirach توسط مدل ارایه شده شبیه سازی می شود.همچنین قدر آسمان برای شرایط مشاهده با سه سامانه ی اپتیک پیشنهادی شبیه سازی می شود و امکان آشکارسازی ستاره های ذکرشده در شرایط مدل شده تایید می شود .درنهایت با استفاده از افزاره های مناسب اپتیکی و سروموتور مناسب (برای رهگیری ستاره در آسمان) داده های تجربی اندازه گیری می شود که این داده ها مدل ارایه شده را تایید می کند.