بررسی شاخص های پیشادرمانی مسئولیت پزشکان

احتمال بروز خطا و ایجاد آسیب در فعالیت های پزشکی وجود دارد؛ موضوعی که می تواند زمینه ساز طرح شکایت از پزشک شود. پس از مفتوح شدن چنین پرونده هایی، با توجه به جنبه ی تخصصی این امور، لازم است تا برای اخذ نظر کارشناسی اقدام گردد. سازمان پزشکی قانونی، یکی از مراجعی است که در این زمینه، نقشی اساسی دارد؛ بنابراین، اطلاع از معیارهایی که از نظر کارشناسان این سازمان، در محکومیت کادر درمانی حایز اهمیت تلقی می شود، علاوه بر آگاهی بخشی به پزشکان، می تواند در کاهش میزان تقصیرات شغلی این رشته نیز، تاثیری بسزا داشته باشد. مطالعه ی پیش رو، به لحاظ هدف، کاربردی، از نظر شیوه ی تجزیه و تحلیل، توصیفی تحلیلی و به لحاظ جمع آوری داده ها، اسنادی و کتابخانه ای است. تلاش پزشکان، این است که با تشخیص صحیح بیماری و انتخاب فرایندی مناسب و علمی، به درمان بیماران بپردارند و ضمن کاستن از آلام و دردها، سلامتی را به آنان بازگردانند؛ اما همیشه، نمی توان به چنین هدفی نایل شد؛ چه بسا پزشک در هر یک از مراحل تشخیص، انتخاب درمان و انجام آن، مرتکب اشتباه شود؛ لذا، اگرچه از هیچ پزشکی انتظار نمی رود که نتیجه ای خاص را برای بیمار تضمین کند و الزاما، به درمان قطعی بیماری نایل آید، از ایشان این توقع وجود دارد که در مداوای بیماران، مطابق استاندارد های متعارف رفتار کنند و در این زمینه، مرتکب بی احتیاطی و بی مبالاتی نشوند. با دقت در استدلال های منعکس در پرونده های قصور پزشکی، می توان شاخص های موثر محکومیت پزشکان را در دو دسته ی اقدامات پیشا و پسادرمانی طبقه بندی کرد. شاخص پیشادرمانی شامل مجموعه اشتباهاتی است که مرتبط با تشخیص بیماری یا انتخاب نوع درمان است.