تاثیر معنادرمانی گروهی بر فرسودگی شغلی پرستاران بخش های ویژه

پرستاران یکی از اجزای مهم در سیستم سلامت جامعه می باشند که مشکلات جسمی و روحی آنها به طور مستقیم بر کیفیت خدمات ارایه شده به بیماران تاثیر می گذارد. معنادرمانی، می تواند راه و روشی جدید جهت وارد کردن هدفمندی و معناجویی به زندگی و کار به  حساب آید. تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر معنا درمانی گروهی بر فرسودگی شغلی پرستاران بخش های ویژه انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه از نوع نیمه تجربی با دو گروه می باشد که بر روی 40 نفر از پرستاران شاغل در بخش های CCU - ICU-PICU-NICU بیمارستان امیرالمومنین علی (ع) شهرستان زابل در سال1397 که سطح بالاتری از فرسودگی شغلی را داشتند، انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه دو قسمتی، که بخش اول مربوط به پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و بخش دوم پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ بود. قبل از مداخله هر دو گروه پرسشنامه ها را تکمیل نمودند و سپس برای گروه آزمون 5 جلسه یک ساعته معنادرمانی هر هفته2 جلسه انجام گردید و مجددا پرسشنامه ها توسط دوگروه پس از 20 روز تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه 22 نرم افزار SPSS و آزمون های تی تست و کای اسکویر استفاده شد.

یافته ها نشان داد که میانگین نمرات شدت فرسودگی شغلی درگروه آزمون و کنترل قبل از مداخله معنادرمانی به ترتیب 55/69 و 10/77 بود که پس از مداخله در گروه ازمون میانگین شدت فرسودگی شغلی به 5/52 کاهش یافت. ولی در میانگین گروه کنترل پس از مداخله تفاوت معنی داری مشاهده نگردید، همچنین در سه حیطه ی خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و درگیری شغلی در گروه آزمون پس از معنادرمانی تفاوت معنی داری وجود دارد(p<0/05)، که نشان دهنده ی تاثیرگذاری معنادرمانی می باشد. متغیر جمعیت شناختی تاثیری بر فرسودگی شغلی نمی گذارد (05/0>p).

نتایج پزوهش حاضر نشان می دهد که معنا درمانی می تواند به صورت معنی داری باعث کاهش شدت و میزان فرسودگی شغلی در پرستاران بخش های ویژه شود.  لذا بنظر می رسد می توان از این نوع روان درمانی برای کاهش فرسودگی شغلی در مشاغل  حساس و اضطراب زا استفاده کرد