صلاحیت بالینی روانپرستار: تحلیل مفهوم به روش تکاملی راجرز

"صلاحیت بالینی" مفهوم پیچیده ای است که جهت ارایه مراقبت ایمن برای حرفه پرستاری ضروری می باشد. اما باتوجه به اینکه نوع خدمات روان پرستاری با بافت و بستر مراقبت تغییر می کند، در مورد تعریف صلاحیت بالینی قطعیت وجود ندارد. ارایه تعریف واضح از صلاحیت بالینی موجب شناسایی اجزای ضروری و موارد کاربرد آن در پژوهش یا بالین شده و امکان ارایه بهترین استاندارد های مراقبتی را فراهم می نماید. هدف مطالعه حاضر، تبیین مفهوم صلاحیت بالینی روان پرستار و شناسایی ویژگیها، پیشایندها و پیامدهای آن می باشد.

در مطالعه حاضر از روش تحلیل مفهوم بارویکرد تکاملی6مرحله ای "راجرز استفاده گردید. پس از مرور اجمالی متون، کلید واژ ه ها انتخاب و واژه های فارسی    و انگلیسی روان پرستاری، صلاحیت بالینی، صلاحیت ، دانشجو، پرستاری بصورت مجزا یا ترکیبی در پایگاه های اطلاعاتی SID, PubMed ،Archives of psychiatric nursing و IJPN جستجو شدند. سپس، با توجه به شواهد، دوره زمانی بین سالهای1980 تا 2018 و بستر حرفه ای روانپزشکی برای جمع آوری داده ها انتخاب شد، از 300 مقاله اصیل، و 2 کتاب اولیه با در نظر گرفتن معیارهای ورود، 195مقاله حدف و 105 مقاله باقی ماند. طبق رویکرد راجرز 20% از منابع، در پژوهش لحاظ گردید. لغات جایگزین، ویژگی، پیشایند، پیامد تعیین و مفهوم سازی انجام شد.

واژه های توانایی (85/42%)، کفایت (76/4%)، آمادگی (28/14%،) مهارت (90/61%)، شایستگی (76/4%)، بعنوان جایگزین صلاحیت بکار رفته اند. دو دسته ویژگی عمومی و اختصاصی شناسایی شدند. پیشایندها عبارتنداز: عوامل فردی، و محیطی و سازمانی. پیامد صلاحیت بالینی ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی، کاهش هزینه اقتصادی، و توسعه حرفه پرستاری است.

صلاحیت بالینی روان پرستار مشتمل بر دو نوع عمومی و تخصصی، عبارتست از تلفیق مدبرانه و مستمر ارتباط درمانبخش با مهارت تکنیکی، دانش و استدلال بالینی، عواطف و ارزشها متناسب با زمینه  انجام مداخلات روانپرستاری است که عوامل فردی، محیطی  و سازمانی برآن اثر گذارند. تبیین صلاحیت بالینی منجر به تعیین معیارهای عملکردی جهت ارزیابی عینی تر، تشکیل چارچوبی برای آموزش مبتنی برشاخص و مبنای ارایه گواهی صلاحیت می شود. تحلیل مجدد مفهوم به روش هیبرید مورد نیاز است.