بررسی اثر امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان

با توجه به کاهش امید در سالمندی  یک راهکار احتمالی برای ارتقاء کیفیت زندگی در این دوره  امید درمانی است. لذا این مطالعه با هدف "بررسی اثر امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان" طراحی گردید.

پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که  در  آن 56  سالمند  شرکت داشتند . نمونه ها به روش تصادفی سازی بلوکی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه آزمون امید درمانی گروهی را   8 جلسه  90   دقیقه ای طی  4  هفته دریافت کرد. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نمرات کیفیت زندگی در شروع، پایان و 4 هفته پس از پایان مطالعه اندازه گیری شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های "کیفیت زندگی سالمندان لیپاد" و "معاینه مختصر وضعیت روانی" استفاده شد. داده ها با نرم افزارspss  نسخه 16 با استفاده از آزمون های  فیشر، مجذور کای، تی مستقل، من ویتنی یو و اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شد.     

میانگین نمره کیفیت زندگی درشروع مطالعه درگروه های آزمون و کنترل تفاوت آماری معنی دار نداشت اما در پایان مداخله گروه آزمون (10.28±54.64) و گروه کنترل (12.72 ± 38.96) و چهار هفته پس از پایان مداخله گروه آزمون (8.95  ± 52.75) و گروه کنترل  (12.54 ± 38.54) تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد (0.000<p) تفاوت بین نمرات دو گروه درپایان و چهار هفته پس از پایان مداخله در تمامی ابعاد کیفیت زندگی بجز دو بعد عملکرد اجتماعی و جنسی  از نظر آماری معنی دار بود.

 مراقبین سلامت، پرستاران و کارشناسان سلامت روان می توانند از امید درمانی گروهی برای افزایش کیفیت زندگی سالمندان استفاده نمایند.