ارزیابی وضعیت انتشارات علمی ایران بر مبنای نقشه جامع علمی کشور

هدف پژوهش حاضر ارزیابی وضعیت انتشارات علمی ایران با تاکید بر شاخص های مطرح شده در نقشه جامع علمی کشور در بازه زمانی 5 ساله 1392 تا 1396 می باشد.

روش پژوهش توصیفی- تحلیلی با رویکرد سیاست-پژوهی است که با استفاده از ابزارهای علم سنجی انجام شده است. داده های مربوط به شاخص های هشت گانه انتشارات علمی مندرج در نقشه جامع علمی کشور از پایگاه های اطلاعاتی مرتبط برای بازه 5 ساله استخراج و مورد بررسی قرار گرفتند.

 وضعیت ایران در شاخص های کمی مانند «تعداد مقالات در هر میلیون نفر از جمعیت»، «نسبت فارغ التحصیلان دانشگاهی و حوزوی به مقالات نمایه سازی شده در نمایه های بین المللی» و «نسبت مقالات نمایه سازی شده در سطح بین المللی به تعداد اعضای هییت علمی» روند صعودی قابل قبولی داشته و امکان تحقق این شاخص ها با توجه به کمیت مطلوبشان برای سال 1404 دور از انتظار نیست. در مورد شاخص های کیفی مانند «میزان استنادات در واحد انتشارات»، با وجود سیر صعودی در سالیان اخیر، مقدار به دست آمده با میزان هدف گذاری برای این شاخص در 1404 فاصله زیادی دارد.

 آیین نامه «نظام پایش و ارزیابی علم، فناوری و نوآوری کشور» که با هدف ارزیابی شاخص های نقشه جامع علمی کشور ارایه شده است، ابزار مناسبی برای سنجش شاخص های نقشه جامع علمی کشور نیست و نیاز به بازنگری در شاخص های نظام پایش احساس می شود