ارزیابی واکنش ژنوتیپ های نخود به آبیاری تکمیلی در مراغه
به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر برخی صفات زراعی و عملکرد دانه نخود، آزمایشی در قالب کرت های خردشده بر پایه بلوک کامل تصادفی به مدت سه سال زراعی (92-1389) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه انجام شد. تیمارهای آبیاری شامل آبیاری در زمان کاشت، آبیاری در زمان های کاشت و گل دهی، آبیاری در زمان های کاشت، گل دهی و پرشدن غلاف ها به عنوان کرت های اصلی و چهار ژنوتیپ نخود (آزاد، آرمان، ILC482 و یک توده بومی از منطقه وان ترکیه) به عنوان کرت های فرعی درنظرگرفته شدند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که اثر سال بر تمام صفات مورد مطالعه (تاریخ گل دهی، تاریخ رسیدن، دوره پرشدن غلاف، ارتفاع بوته، وزن100دانه، عملکرد زیست توده و دانه، شاخص برداشت و شاخص باردهی) از نظر آماری معنی دار بود. اثر زمان آبیاری به جز وزن 100دانه، شاخص برداشت و شاخص باردهی بر تمام صفات معنی دار بود. بین ژنوتیپ های آزمایشی از نظر ارتفاع بوته، وزن100دانه، عملکرد (زیست توده و دانه)، شاخص برداشت و شاخص باردهی تفاوت معنی داری وجود داشت. برهمکنش سال در ژنوتیپ به جز ارتفاع بوته، زیست توده، شاخص برداشت و شاخص باردهی بر کلیه صفات مورد بررسی معنی دار بود. برهمکنش زمان آبیاری در ژنوتیپ بر عملکرد (زیست توده و دانه) معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه (1064کیلوگرم در هکتار) متعلق به تیمار سه نوبت آبیاری بود. در بین ژنوتیپ های آزمایشی بیشترین عملکرد دانه (939کیلوگرم در هکتار) متعلق به ژنوتیپ ILC482 بود. جمع بندی نتایج نشان داد که استفاده از آبیاری تکمیلی در کشت بهاره نخود موجب بهبود اغلب صفات و عملکرد دانه می گردد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.