واکاوی مدلی برای تبیین احساس تنهایی دانش جویان دختر و پسر بر اساس صفات سه گانه های تاریک شخصیت: مطالعه ی نقش واسطه ای سبک های عشق ورزی

هدف پژوهش حاضر بررسی امکان پیش بینی احساس تنهایی دانش جویان بر اساس صفات سه گانه های تاریک شخصیت و واسطه گری سبک عشق ورزی بوده است. روش این پژوهش هم بستگی از نوع تحلیل مسیر بود. 551 دانش جو (295 دختر و 256 پسر) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از دانشگاه های شهر ساری انتخاب شدند و به پرسش نامه ی سه گانه های تاریک (Jonason & Webster) و مقیاس های نگرش نسبت به عشق (Hendrick, Hendrick, & Dick) و احساس تنهایی (Russel, Peplau, & Cutrona) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر و نرم افزار آماری AMOS تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که در نمونه ی دانش جویان دختر، صفت جامعه ستیزی با واسطه ی سبک عشق ورزی رمانتیک بر احساس تنهایی و در نمونه ی دانش جویان پسر، صفت خودشیفتگی با واسطه ی سبک عشق ورزی شیداگونه بر احساس تنهایی اثر دارد. بنابراین می توان گفت که لااقل بخشی از رابطه ی بین صفات سه گانه ی تاریک شخصیت و احساس تنهایی در نمونه های دانش جویی به واسطه ی اثر واسطه گری نگرش های مختلف به روابط عاشقانه قابل تبیین است.