مطالعه تاثیر {استفاده از} یک چارچوب ارتباط-محور در آموزش ویژگی های واجی انگلیسی غایب در زبان فارسی به فراگیران ایرانی زبان انگلیسی

هر چند زبان فارسی و انگلیسی در واج های بسیاری با هم اشتراک دارند اما وجود برخی ویژگی های واجی در زبان انگلیسی که در زبان فارسی غایب هستند منجر به اختلال در تلفظ در برخی فراگیران ایرانی زبان انگلیسی می شود که خود را از طریق انتقال منفی نشان می دهد. تحقیق حاضر در پی آن است تا اثر بخشی یک چارچوب ارتباط محور بر بهبود تلفظ پنج ویژگی واجی انگلیسی غایب در زبان فارسی (چهار واج و خوشه صامت ابتدای کلمه با صدای آغازین "س") توسط زبان آموزان ایرانی بزرگسال بسنجد. در این تحقیق 30 زبان آموز به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند و در دوره ای آموزشی به طول 22 جلسه (330 دقیقه) شرکت کردند. گروه آزمایش با استفاده از چارچوب ارتباط محور و گروه کنترل با استفاده از روش های سنتی به یادگیری تلفظ صحیح این پنج واج پرداختند. برای ارزیابی کیفیت تلفظ این واج ها از چهار معلم انگلیسی زبان و چهار معلم ایرانی با سابقه و از نرم افزار تحلیل گفتار استفاده گردید. اگرچه اختلاف معنی داری در نتایج پس آزمون میان گروه های آزمایش و کنترل مشاهده نشد، اما روند مثبتی به نفع گروه آزمایش مشاهده گردید که در خصوص برخی ویژگی های خاص واج ها موجب بهبود تلفظ در زبان آموزان شد.