بررسی آزمایشگاهی و مدل سازی پیش بینی مقاومت فشاری بتن ژئوپلیمری پوزولانی بوسیله برنامه نویسی بیان ژن

با توجه به اثرات مخرب زیست محیطی تولید سیمان، استفاده از بتن ژیوپلیمری می تواند به عنوان یک رویکرد سازگار با محیط زیست در ساخت بتن در نظر گرفته شود. هدف این تحقیق بررسی تاثیر جایگزینی بخشی از سرباره به عنوان پایه بتن ژیوپلیمری (جایگزینی 5، 10، 15، 20، 25 و 30%) با زیولیت طبیعی و دوده سیلیس و همچنین تغییرات غلظت هیدروکسید سدیم (4، 6 و 8 مولار) همراه با محلول سدیم سیلیکات به عنوان فعال کننده بتن ژیوپلیمری بر مقاومت فشاری می باشد. نتایج نشان می دهد که افزایش غلظت هیدروکسید سدیم باعث کاهش مقاومت فشاری بتن و در مقابل، افزودن زیولیت طبیعی و دوده سیلیس باعث افزایش آن می شود. علاوه بر این، از برنامه نویسی بیان ژن برای ساخت مدل های ریاضی برای پیش بینی مقاومت فشاری بتن ژیوپلیمری بر پایه سرباره، استفاده شده است. با استفاده از نتایج آزمایشگاهی، یک پایگاه داده گسترده و قابل اعتماد از مقاومت فشاری بتن ژیوپلیمری بر پایه سرباره به دست آمد. این پایگاه داده شامل نتایج مقاومت فشاری 351 نمونه ساخته شده از 117 طرح اختلاط است. پنج پارامتر تاثیرگذار از قبیل، سن نمونه ها، غلظت محلول هیدروکسید سدیم، میزان زیولیت طبیعی، دوده سیلیس و سرباره، به عنوان پارامترهای ورودی برای مدل سازی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که مدل های ارایه شده دقیق هستند و قابلیت پیش بینی بالایی دارند. یافته های این پژوهش می تواند به بهبود استفاده مجدد از سرباره برای ساخت بتن ژیوپلیمری کمک کند.