امکان سنجی درج نشانه های نگارشی در متن قرآن کریم

امکان درج نشانه های نگارشی کنونی در قرآن کریم با یک چالش روبروست. از یک طرف، اهداف و فواید نشانه گذاری ما را به درج این نشانه ها در قرآن کریم تشویق و ترغیب کرده و از سوی دیگر، مقدس بودن قرآن کریم یا شبهه کافی بودن علایم وقف و ابتدا، ما را از این کار باز می دارد. تنافی داشتن این نشانه ها با رسم المصحف، تحمیل یک تفسیر بر قرآن کریم و بدعت بودن این کار، از جمله شبهات مطرح شده در این زمینه است. این مقاله با یک شیوه تاریخی تحلیلی در پی رفع شبهات مطرح و رفع این چالش است. به همین منظور ابتدا کم و کیف نشانه های نگارشی، اهداف، فواید و ضرورت این نشانه ها در متن را روشن و عدم همپوشانی علایم وقف و ابتدا و نشانه های نگارشی را آشکار کرده و سپس با بررسی پیشینه این نشانه ها در زبان عربی و همچنین پیشینه نگارش قرآن کریم و جداسازی مساله رسم المصحف از ضبط المصحف، درج این نشانه ها در قرآن کریم را از نظر مفهومی و مصداقی مسبوق به سابقه و بدون اشکال و به عبارتی ممکن، بلکه مستحسن دانسته است.