اثر نانوکیتین بر میزان جذب بافتی استات سرب در کبد موش های صحرایی
سرب از سمی ترین آلاینده های محیط زیست بوده که برای جانوران از جمله انسان بسیار خطرناک است. لذا استفاده از ترکیبات مختلف چون نانوکیتین برای حذف سرب از محیط های آبی در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به منظور تعیین اثر نانوکیتین بر میزان جذب بافتی استات سرب در کبد موش های صحرایی انجام شد.
این مطالعه تجربی روی 15 سر موش صحرایی نژاد ویستار با وزن 150 تا 180 گرم و سن 8 تا 10 هفته انجام شد. حیوانات در سه گروه پنج تایی شامل گروه شاهد، گروه دریافت کننده سرب (50 mg/kg/bw) و گروه دریافت کننده سرب (50 mg/kg/bw) توام با نانوکیتین (1.6 mg/kg/bw) قرار گرفتند و به مدت 6 هفته گاواژ شدند. سپس بافت های کبد جدا و غلظت سرب با دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. بافت های کبد برای رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ایوزین آماده سازی و سپس به وسیله میکروسکوپ نوری بررسی شدند.
میانگین غلظت سرب در بافت کبد گروه شاهد، دریافت کننده سرب و دریافت کننده سرب توام با نانوکیتین به طور همزمان به ترتیب برابر با 0.45±8.01 ، 4.73±45.41 ، 0.83±17.06 میکروگرم بر گرم تعیین شد. غلظت کبدی سرب در گروه دریافت کننده سرب نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (P<0.05). همچنین غلظت کبدی سرب در گروه دریافت کننده سرب توام با نانوکیتین نسبت به گروه دریافت کننده سرب به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05). مطالعات هیستوپاتولوژیک بیانگر کاهش ضایعات بافتی (دژنره شدن و نکروز هپاتوسیت های کبدی، پرخونی و احتقان شدید در بافت کبد) در گروه دریافت کننده سرب توام با نانوکیتین نسبت به گروه دریافت کننده سرب به تنهایی بود.
نانوکیتین بدون داشتن اثرات منفی بر بافت کبد می تواند باعث افزایش حذف و مانع جذب فلز سرب در بافت کبد موش های صحرایی باشد
نانوکیتین ، سرب ، کبد ، موش صحرایی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.