پارادایم بین المللی جامعه ی امن ؛ تضمین حقوق بنیادین یا توسعه ی کنترل

استقرار جامعه امن به عنوان پارادایمی بین المللی به یکی از مهم ترین وظایف حکومتها تبدیل شده است که در تمام جوامع، صرف نظر از نظام سیاسی حاکم، مورد تایید و تصدیق شهروندان و واضعان سیاست جنایی قرار گرفته است. بر این اساس، دولت های مردم سالار با مداخله کمینه ای نظام کیفری در فضای آزاد مردم و جامعه از یک سو، مرتفع نمودن عوامل موجد جرم ومداخله های اجتماعی پیشگیرانه از سوی دیگر سعی در جامعه پذیر کردن شهروندان و ایجاد جامعه امن در بستر آزادی داشته اند. در حالی که در جوامع اقتدارگرا و اقتدارگرای فراگیر تثبیت جامعه امن مستمسکی برای افزایش کنترل و لحاظ نمودن آزادی حداقلی در بستر امنیت شده است.

پژوهش حاضر از نظر نوع و هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی است وجمع آوری اطلاعات در آن از طریق بررسی اسنادی و فیش برداری بوده است.

یافته های تحقیق نشان م یدهد در جوامع مردم سالار، تلاش حداکثری در راستای علت شناسی بزهکاری، جلوگیری از توسعه فضاهای کنترل شده و اولویت تدابیر پیشگیرانه کنشی افزایشی در مقابل اقدامات قهرآمیز و توان گیر است. این در حالی است که تامین امنیتدر دولت های اقتدارگرای فراگیر، توسعه فضاهای تحت پایش، توسل به مقوله کیفری به عنوان دردس ترس ترین ابزار، با نادیده انگاشتن اصول مسلم حقوقی و اخلاقی است، آن چنان که کنترل حداکثری از طریق سیاست جنایی تقنینی، قضایی و اجرایی سخت گیرانه حاکم شده و به دلیل عدم به رسمیت شناخته شدن جامعه مدنی، تامین امنیت در پرتو رویکردهای امنی تگرا و سرکوبگر است.