بررسی تاثیر متفورمین بر ویژگی های استریولوژیکی و فراساختاری تخمدان در موش های صحرایی بالغ دیابتی شده با استفاده از داروی استرپتوزوتوسین: یک مطالعه تجربی

دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که بر بسیاری از اعضای بدن از جمله سیستم تولید مثل در زنان و مردان تاثیر دارد.

این مطالعه برای بررسی تاثیر داروی متفورمین بر خصوصیات استریولوژیکی و فراساختاری تخمدان در دیابت القایی ناشی از استرپتوزوتوسین در موش های صحرایی ماده بالغ انجام شد.

هفتاد سر موش صحرایی نژاد Sprague Dawley به طور مساوی به 7 گروه، کنترل؛ دیابت القایی (یکبار تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان 65 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم)؛ درمان با متفورمین (روزانه 50 میلی گرم متفورمین خوراکی به ازای هر 100 گرم وزن بدن)؛ دیابتی درمان شده با متفورمین (تجویزاسترپتوزوتوسین+متفورمین)؛ شاهد 1 (یکبار تزریق درون صفاقی سدیم سیترات)؛ شاهد 2 (تجویز 5/0 میلی لیتر آب مقطر خوراکی)؛ شاهد 3 (تجویز هم زمان سیترات سدیم+آب مقطر) تقسیم شد. شاخص توده بدنی، وزن تخمدان، میزان قند خون، کلسترول و تری گلیسیرید، اندازه گیری شد. مشخصات استریولوژیکی (تعداد سلول های گرانولوزا و فولیکول ها، حجم کل تخمدان، حجم قشر و مدولای تخمدان، نسبت قطر هسته به سیتوپلاسم تخمک ها) و خصوصیات فراساختاری تخمدان مورد بررسی قرار گرفت.

در گروه دیابت القایی؛ قند خون موش های صحرایی افزایش داشت. شاخص توده بدنی، تعداد سلول های گرانولوزا، تعداد فولیکول های بدوی، اولیه و ثانویه، حجم کلی تخمدان و قشر آن، نسبت قطر هسته به اووپلاسم کاهش و تعداد فولیکول های آترتیک افزایش یافت. ارزیابی های فراساختاری تخمدان در موش های صحرایی دیابتی نشان از آسیب بیشتر بافت تخمدان در گروه های دیابتی حتی در گروه دیابتی دریافت کننده متفورمین نسبت به سایر گروه ها بوده است.

دیابت اثرات مخربی بر فولیکول های تخمدان دارد و موجب تخریب آن ها می شود. همچنین، اندازه فولیکول ها و تخمک ها، تعداد سلول های گرانولوزا و ارگانل های تخمک که در رشد و تکامل فولیکول ها نقش دارند، متاثر از دیابت هستند و متفورمین اثرات پیشگیرانه ندارد.