تاثیر سطوح مختلف اسیدهای چرب امگا-3 بر عملکرد مرغ های تخم گذار در شرایط تنش فیزیولوژیکی القاء شده با دگزامتازون

تاثیر اسیدهای چرب امگا-3 بر عملکرد و صفات فیزیکی تخم مرغ در مرغ های تخم گذار در شرایط تنش فیزیولوژیکی با استفاده از 96 قطعه مرغ تخم گذار لوهمن سفید (LSL-Lite) در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 با دو سطح تنش (تنش و بدون تنش) و سه سطح اسیدهای چرب امگا-3 (صفر، 24/0 و 48/0 درصد جیره) در قالب طرح کاملا تصادفی به مدت 70 روز بررسی شد. از سن 35 تا40 هفتگی، پرندگان با جیره پایه به همراه سطوح مختلف اسیدهای چرب امگا-3 تغذیه شدند و در سن 41 هفتگی، تنش فیزیولوژیکی با استفاده از افزودن 5/1 میلی گرم دگزامتازون در کیلوگرم جیره به مدت یک هفته القاء شد. سپس دگزامتازون از جیره حذف و پرندگان به مدت سه هفته دیگر با جیره های قبل از تنش تغذیه شدند (دوره پس از تنش). درصد تولید، مصرف خوراک، توده تخم مرغ و همچنین صفات فیزیکی تخم مرغ در دوره های تنش و بعد از آن بررسی شدند. در دوره تنش، درصد تولید تخم مرغ، وزن و توده تخم مرغ و ضخامت پوسته کاهش و ضریب تبدیل خوراک افزایش یافت (05/0<p). مصرف خوراک پرندگان متحمل تنشی که با جیره های حاوی سطوح مختلف اسیدهای چرب امگا-3 تغذیه شدند، کمتر بود (05/0<p). کمترین شاخص زرده مربوط به پرندگان متحمل تنش تغذیه شده با سطوح 24/0 و 48/0 درصد اسیدهای چرب امگا-3 بود. در دوره پس از تنش، درصد تولید، توده تخم مرغ و مصرف خوراک در پرندگان متحمل تنش، در مقایسه با پرندگان بدون تنش کمتر بود و ضریب تبدیل بالاتری داشتند (05/0<p). در این دوره، ضخامت پوسته تخم پرندگان متحمل تنشی که سطح 48/0 درصد اسیدهای چرب امگا-3 را دریافت کرده بودند، کمتر بود (05/0<p). به طور کلی، استفاده از اسیدهای چرب امگا-3 در مرغ های تخم گذار در شرایط تنش، با تشدید کاهش مصرف خوراک در این پرندگان می تواند آثار زیان بار تنش بر عملکرد تولید و کیفیت پوسته تخم مرغ را افزایش دهد.