بررسی تاثیر درهم تنیدگی شغلی و سازمانی بر قصد ترک خدمت معلمان آموزش و پرورش: نقش تعدیلگر مرحله کارراهه شغلی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین درهم تنیدگی شغلی و در هم تنیدگی سازمانی با قصد ترک خدمت و در نظر گرفتن نقش تعدیل گر مرحله کارراهه شغلی در این رابطه است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی است و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی، از نوع پیمایشی محسوب می شود. جامعه آماری پژوهش، معلمان دوره اول متوسطه مناطق 22 گانه شهرداری تهران بودند و روش نمونه گیری، خوشه ای تصادفی بود. برای جمع آوری داده های مربوط به سه متغیر درهم تنیدگی شغلی، در هم تنیدگی سازمانی، قصد ترک خدمت و مرحله کارراهه شغلی به ترتیب از پرسشنامه های جانسون و همکاران (2010)، میشل و همکاران (2001)، آکگوندوز و سانلی (2017) و ان جی و همکاران (2019) استفاده شد. داده ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد، درهم تنیدگی سازمانی بر قصد ترک خدمت معلمان تاثیر منفی و معناداری دارد اما میان درهم تنیدگی شغلی و قصد ترک خدمت معلمان رابطه معناداری مشاهده نشد. مرحله کارراهه شغلی در این رابطه نقش تعدیل کنندگی نسبی داشت؛ بدین معنا که با گذار از مراحل کارراهه شغلی (استقرار، نگهداشت و جدایی) اثر منفی درهم تنیدگی سازمانی بر قصد ترک خدمت معلمان تقویت می شد. به علاوه، از میان سه مرحله کارراهه شغلی ، در مرحله استقرار و جدایی، میان درهم تنیدگی شغلی و قصد ترک خدمت رابطه منفی معناداری مشاهده شد. در انتهای مقاله پیشنهادهای پژوهشی و کاربردی منتج از این نتیجه گیری، که به تصمیم گیرندگان حوزه آموزش و پرورش کمک شایان توجهی خواهد کرد ارایه شده است.