اثر مواجهه با صدا و ارتعاش تمام بدن بر سطوح ادراری متانفرین و نورمتانفرین

آثار غیرشنوایی مواجهه با صدا و ارتعاش کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مواجهه با صدا و ارتعاش ممکن است هورمون های استرس را تحت تاثیر قرار داده و باعث بیماری های ناشی از استرس همچون افزایش فشارخون و مشکلات قلبی- عروقی شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثر صدا و ارتعاش بر سطوح ادراری متانفرین و نورمتانفرین در مردان انجام شد.

در این مطالعه تجربی 30 نفر از دانشجویان پسر واجد شرایط مشارکت داده شدند. در طی تمام آزمایشات، متغیرهای زمینه ای همچون دما، شدت روشنایی، تراز فشارصوت و شتاب ارتعاش (هر دو قبل از مواجهه) اندازه گیری شد. افراد مطالعه به صورت تصادفی با دو تراز صدا و دو تراز ارتعاش به صورت مستقل و توام به مدت 30 دقیقه مواجهه یافتند. نمونه ادرار افراد قبل و یک ساعت بعد از پایان مواجهه جمع آوری شد. سطوح متانفرین و نورمتانفرین با روش الایزا و کیت اختصاصی متانفرین/نورمتانفرین ادرار اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از رگرسیون با اندازه گیری های تکراری با رویکرد GEE استفاده شد.

 در هنگام مواجهه با صدا (تراز صدای 85 و 91 دسیبل آ) و مواجهه مستقل با ارتعاش تمام بدن 1/85متر بر مجذور ثانیه، کاهش غلظت متانفرین و افزایش غلظت نورمتانفرین افراد مورد مطالعه، معنی دار نبود (05/0>p). همچنین در هنگام مواجهه مستقل با ارتعاش تمام بدن 2/45متر بر مجذور ثانیه، افزایش غلظت متانفرین و کاهش غلظت نورمتانفرین افراد مورد مطالعه، معنی دار نبود (05/0>p). مواجهه توام با صدا و ارتعاش باعث افزایش غیر معنی دار (05/0>p) غلظت متانفرین و نورمتانفرین افراد مورد مطالعه گردید.

 میزان ترشح هورمونهای استرس در اثر مواجهه با صدا دستخوش تغییر میگردد، اما این تغییرات روند مشخصی را دنبال نمی کنند. همچنین مواجهه کوتاه مدت نیم ساعته نمی تواند به طور مشخص بر روی غلظت متانفرین و نورمتانفرین ادرار اثر داشته باشد. بنابراین نمی توان غلظت ادراری متانفرین و نورمتانفرین را به عنوان بیومارکرهای تاثیرپذیر از صدا و ارتعاش تمام بدن در مواجهه کوتاه مدت توصیه نمود.