رابطه رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا با درد ذهنی در سربازان محیط های نظامی: نقش میانجی شفقت به خود

رفتارهای خود جرحی غیرخودکشی گرا در محیط های نظامی به ویژه در سربازان شیوع بالایی دارد و یکی از نگرانی های اصلی سلامت روانی است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی شفقت به خود در رابطه بین درد ذهنی و رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا در سربازان انجام شد.

 روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی از طریق الگویابی مدل معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل همه سربازان مراجعه کننده به درمانگاه روانشناسی و روانپزشکی یک بیمارستان نظامی در شهر تهران در بین سال های 1396-1397 است. از بین جامعه آماری فوق، تعداد 207 سرباز به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسش نامه خود آسیبی عمدی و مقیاس های درد ذهنی و شفقت به خود را تکمیل کردند. داده های به دست آمده، با آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق مدل معادلات ساختاری با استفاده از نسخه 20 نرم افزار SPSS و Liserl-8.80 تحلیل شد.

 رفتارهای خود جرحی غیرخودکشی گرا با نمره کلی درد ذهنی (0/30r=، 001/0>p)، رابطه مثبت و معنی دار دارد و با شفقت به خود (0/31-r=، 001/0>p)، رابطه منفی و معنی دار دارد. شفقت به خود با درد ذهنی (0/56-r=، 001/0>p)، رابطه منفی و معنی دار دارد. علاوه بر این، نتایج تحلیل مسیر نشان داد که شفقت به خود نقش میانجی را در رابطه درد ذهنی و رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا ایفا می کند

براساس نتایج این پژوهش می توان گفت شفقت به خود به عنوان عامل محافظت کننده در برابر اثرات منفی درد ذهنی عمل می کند. بنابراین این عامل را می توان در تدوین برنامه های پیشگیری و درمانی برای رفتارهای خودجرحی غیر خودکشی گرای سربازان در نظر گرفت.