پاسخ های اینترلوکین-7 و ظرفیت هوازی به 20 جلسه ی تمرین مقاومتی کم شدت در وضعیت روزه داری در ماه رمضان

 تمرین مقاومتی، ممکن است با افزایش ترشح اینترلوکین-7 (IL-7) در سنتز سلول های عضلانی نقش داشته باشد. از طرفی، روزه داری (با کاهش انرژی دریافتی) می تواند بر متابولیسم پروتئین ها اثرگذار باشد. بنابراین، هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی اثر 20 جلسه تمرین مقاومتی با شدت پایین بر سطح سرمی IL-7، استقامت عضلانی و بیشینه ی اکسیژن مصرفی (Maximal oxygen consumption یا VO2max</sub>) در وضعیت روزه داری در ماه رمضان بود.

روش ها:

 در پژوهش نیمه تجربی حاضر، 48 زن دارای اضافه وزن (با سن 9/5 ± 2/37 سال و شاخص توده ی بدنی 9/29-25 کیلوگرم/مترمربع) به طور تصادفی در گروه های روزه داری (12 نفر)، تمرین مقاومتی (15 نفر)، تمرین مقاومتی با روزه داری (11 نفر) و شاهد (10 نفر) قرار گرفتند. برنامه ی تمرین مقاومتی شامل اجرای هشت حرکت با تاکید بر گروه های عضلانی بزرگ بود که 5 جلسه در هفته با شدت 60-30 درصد یک تکرار بیشینه در ماه رمضان اجرا شد. طول ساعات روزه داری در ماه رمضان حدود 17 ساعت بود. نمونه ی خون قبل از ماه رمضان و در آخرین روز روزه داری (48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین در گروه های تمرین) در حالت ناشتا از آزمودنی ها گرفته شد.

یافته ها:

در مقایسه با گروه شاهد، استقامت عضلانی و VO2</sub>max در گروه های تمرین و تمرین-روزه به طور معنی داری افزایش یافت. علاوه بر این، غلظت سرمی IL-7 در گروه های تمرین و تمرین-روزه در مقایسه با پیش آزمون افزایش معنی داری داشت.

نتیجه گیری:

روزه داری اسلامی و تمرین مقاومتی با شدت کم، منجر به افزایش IL-7، آمادگی هوازی و استقامت عضلانی در زنان دارای اضافه وزن شد. بنابراین، زنان دارای اضافه وزن طی روزه داری می توانند از تمرین مقاومتی با شدت کم استفاده کنند.