اثربخشی طرح واره درمانی بر نشخوار فکری، احساس تنهایی عاطفی اجتماعی و سلامت عمومی زنان مطلقه

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر نشخوار فکری، احساس تنهایی عاطفی اجتماعی و سلامت عمومی زنان مطلقه انجام شده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ساری 40 نفر به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به روش تصادفی گمارش شدند و به مقیاس احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی بزرگسالان (2004)، پرسشنامه سلامت عمومی (1972)؛ مقیاس نشخوار فکری نولن هوکسما و مارو (1991) در پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. گروه آزمایشی بر اساس پروتکل طرح واره درمانی یانگ، کلسکو و ویشیر (2003) طی ده جلسه مورد آموزش قرار گرفتند. نتایج یافته ها با استفاده از تجزیه وتحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که طرح واره درمانی به طور معنی داری باعث ارتقای سلامت عمومی و کاهش نشخوارفکری و احساس تنهایی زنان مطلقه می شود و اضطراب (02/0=P)، اختلال در کارکردهای اجتماعی (001/0=P)، افسردگی (039/0=P)، پاسخ های نشخواری (000/0=P)، پاسخ های منحرف کننده حواس (000/0=P)، تنهایی رمانتیک (000/0)، تنهایی خانوادگی (035/0=P) و تنهایی اجتماعی (007/0=P) در گروه آزمایش که مداخله را دریافت کرده بودند متفاوت از گروه کنترل متفاوت بود. پیشنهاد می شود مشاوران و درمانگران برای بازتوانی زنان پس از طلاق در جهت افزایش سلامت عمومی، کاهش نشخوار فکری و روابط اجتماعی تسهیل یافته تر از قواعد طرح واره درمانی استفاده نمایند.