تأثیر بهوشیاری (ذهن‌آگاهی) بر سبک تصمیم‌گیری کارکنان شرکت پالایش گاز پارسیان: نقش میانجی‌گرانه خودتأملی

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر بهوشیاری (ذهن‌آگاهی) بر سبک تصمیم‌گیری با در نظر گرفتن نقش میانجیگرانه خودتاملی انجام گرفت. مطالعه از نوع پژوهش‌های همبستگی با استفاده از مدل یابی علی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان شرکت پالایش گاز پارسیان تشکیل دادند که از میان آنها 178 نفر به‌عنوان نمونه از میان واحدهای مختلف پالایشگاه از طریق نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس بهوشیاری (ذهن آگاهی)، خودتاملی و بینش و سبک‌های تصمیم‌گیری بود. تحلیل داده‌ها از طریق الگوی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزار AMOS21 انجام گرفت. شاخص‌های برازش مدل یابی معادلات ساختاری الگوی پیشنهادی را تایید کردند. نتایج نشان دادند که بهوشیاری (ذهن‌آگاهی) بر خودتاملی (01/0 p<)، خودتاملی بر سبک تصمیم‌گیری (05/0 p<) و بهوشیاری (ذهن‌آگاهی) بر سبک تصمیم‌گیری تاثیر مستقیم معنادار (01/0 p<) دارد. همچنین بهوشیاری (ذهن‌آگاهی) بر سبک تصمیم‌گیری از طریق خودتاملی دارای تاثیر غیرمستقیم معنادار (01/0 p<) است. بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود که بهوشیاری (ذهن‌آگاهی) هم به‌صورت مستقیم و هم از طریق خودتاملی، می‌تواند بر سبک تصمیم‌گیری کارآمد تاثیر بگذارد.