اثر نوع تمرین ورزشی بر بیان ژن PGC-1a و محتوای TG قلبی در رت های مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD)

PGC-1a از مهم ترین تنظیم کننده ای بیوژنز میتوکندریای قلب است که نقش اساسی را در فرایندهای اکسیداسیون چربی دارا می باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرین اینتروال شدید (HIIT) و تمرین استقامتی کم شدت (LIET) بر بیان ژن PGC-1a و محتوای TG قلبی در رت های مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) بود.

مطالعه حاضر به صورت تجربی بر روی 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد. موش ها به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه های کنترل، تمرین استقامتی کم شدت و تمرین اینتروال شدید که به مدت 16 هفته غذای پرچرب مصرف کردند و سپس به دو گروه تمرینی به مدت 8 هفته تمرینات ورزشی داده شد. همچنین گروهشم که در این مدت از غذای استاندارد استفاده نمود. در پایان میزان بیان PGC-1a و میزان چربی درون بافتی قلب 4 گروه اندازه گیری شد.

یافته ها:

 نتایج پژوهش نشان داد میزان بیان PGC-1a پس از تمرینات استقامتی کم شدت و تمرین اینتروال شدید در بافت قلب موش های صحرایی نر مبتلا به چاقی افزایش یافت. همچنین هر دو نوع تمرین تناوبی شدید و تمرین استقامتی کم شدت باعث کاهش معنی دار محتوای چربی بافت قلبی شد (05/0 <p).

بحث و نتیجه گیری:

 نتایج نشان داد تمرینات ورزشی می تواند باعث افزایش بیان PGC-1a و کاهش محتوای تری گلیسیرید بافت قلب در افرادی شود که مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی هستند که این امر حاکی از آن است که تمرینات ورزشی می تواند به عنوان یک درمان غیر دارویی برای این افراد مورداستفاده قرار گیرد.