آمادگی پرستاران اورژانس در مراقبت از بیماران ترومایی و عوامل مرتبط

یکی از دلایل مهم عملکرد نامطلوب پرستاران اورژانس در ارایه مراقبت به بیماران ترومایی فقدان آمادگی، دانش و مهارت های مربوطه است. ارزیابی دوره ای آمادگی پرستاران اورژانس ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین آمادگی پرستاران اورژانس در مراقبت از بیماران ترومایی بر اساس شاخص ATLS و عوامل مرتبط با آن انجام شد.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی 230 پرستار شاغل در اورژانس سه بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم با روش نمونه گیری آسان و در دسترس در سال 1398 شرکت کردند. اطلاعات با استفاده از ابزارهای اطلاعات دموگرافیک و آمادگی پرستاران در مراقبت از بیمار ترومایی جمع آوری شد. ابزار آمادگی شامل حیطه های تریاژ، ارزیابی اولیه، ارزیابی ثانویه سر تا پا و مراقبت از بیماران ترومایی در شرایط خاص بود. طیف نمره کلی آمادگی و هریک از حیطه های آن 5-1 بود. تجزیه تحلیل داده ها با آمار توصیفی و آزمون های تی مستقل، آنوا، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد. سطح معناداری آماری برای تمامی آزمون ها 0/05 در نظر گرفته شد.

میانگین و انحراف معیار نمره آمادگی پرستاران 0/06±3/55 بود. حیطه "تریاژ" و "بررسی شکم"در ارزیابی ثانویه ضعیف ترین(با میانگین 2/87) و "برهنه کردن بدن بیمار و ارزیابی کل بدن" (با میانگین 4/19) در ارزیابی اولیه و مراقبت از بیماران ترومایی با شرایط خاص قوی ترین حیطه های آمادگی پرستاران بود. نتایج نشان داد، آمادگی پرستاران با تحصیلات، منابع دریافت اطلاعات، گذراندن دورهای آموزشی، سن، سابقه کار کلی و اورژانس ارتباط معنی داری داشت (0/05>P).

آمادگی پرستاران اورژانس در مراقبت از بیماران ترومایی بیش از دو سوم نمره کل و خوب بود. مدیران خدمات پرستاری بایستی برنامه های آموزشی در جهت تقویت نقاظ ضعف پرستاران و در نهایت افزایش کیفیت مراقبت پرستاری و سطح ایمنی بیماران ترومایی طراحی و اجرا کنند.