بررسی تاثیر آموزش گروهی «درمان شناختی - رفتاری» بر رضایت زناشویی زنان نابارور متقاضی عمل لقاح مصنوعی

مشکل ناباروری به عنوان مساله ای تنش زا با مشکلات روانشناختی متعددی همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی شناختی - رفتاری بر رضایت زناشویی زنان نابارور متقاضی عمل لقاح مصنوعی انجام شد.

مطالعه حاضر با روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری کلیه زنان نابارور متقاضی عمل لقاح مصنوعی  شهر قاین در سال1398 انجام شد. از بین آن ها زنانی که رضایت زناشویی پایین داشتند  با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و در دو گروه 17 تن به عنوان گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. داده ها  به کمک "مقیاس رضایت زناشویی انریچ "Enrich Marital Satisfaction Scale)) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از گروه  مداخله و کنترل کسب شد. روایی محتوایی، صوری و نیز پایایی مقیاس با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انجام شد. گروه درمانی شناختی-رفتاری در 10 جلسه 90 دقیقه ای به گروه مداخله ارایه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 19 تحلیل شد.

اثرآموزش گروه درمانی شناختی - رفتاری بر خرده مولفه های رضایت زناشویی(پاسخ قراردادی، مسایل شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارض، نظارت مالی، مساوات طلبی، فعالیت های مربوط به اوقات فراغت، روابط جنسی، ازدواج وفرزندان و جهت گیری عقیدتی) در زنان نابارور متقاضی عمل لقاح مصنوعی در سطح p<0/05 معنا دار است.

گروه درمانی شناختی- رفتاری، منجر به افزایش رضایت زناشویی زنان نابارور متقاضی عمل لقاح مصنوعی می شود. لذا باید به آموزش گروه درمانی شناختی-رفتاری برای افزایش رضایت زناشویی زوجین نابارور توجه شود.