مدل سازی ارتباط بین شدت آلودگی صوتی و سنجه های سیمای سرزمین ساختارهای شهری و پوشش گیاهی با استفاده از روش جنگل تصادفی (مطالعه موردی شهر اصفهان)

رشد جمعیت و همچنین افزایش مهاجرت به شهرها در دهه های گذشته باعث افزایش تراکم جمعیت و همچنین سطح شهرهای بزرگ شده است. آلودگی صوتی یکی از مشکلات محیط زیستی در کلان شهرها است که در ابعاد مختلف روانی و جسمی سلامتی انسان را به مخاطره می اندازد. متاسفانه این نوع از آلودگی نسبت به سایر آلودگی ها کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این تحقیق مدل سازی ارتباط بین شدت آلودگی صوتی و سنجه های سیمای سرزمین ساختارهای شهری و پوشش گیاهی است. به این منظور، تعداد 67 ایستگاه در نقاط مختلف شهر اصفهان انتخاب و شدت صوت در زمان اوج ترافیک (ساعات 16 الی 19) در طی فصل زمستان اندازه گیری شد. محل ایستگاه های نمونه برداری از طریق یک روش سیستماتیک-تصادفی و با توجه به میزان ساخت و ساز، فضای سبز و تنوع ساختاری مشخص شد. 27 حالت سیمای سرزمین بدست آمد که در هر کدام از حالت ها، سه ایستگاه به صورت تصادفی انتخاب و نمونه برداری در آن انجام شد. در بیشتر ایستگاه ها میزان آلودگی صوتی بالاتر از حد مجاز بود (مسکونی 55-45، تجاری-مسکونی 60-50 دسی بل). از روش پیشرفته رگرسیونی جنگل تصادفی برای انجام تجزیه و تحلیل استفاده شد. با استفاده از این روش، تاثیرگذارترین سنجه ها در بافرهای مختلف شناسایی و بیشترین فراوانی از بین سنجه ها مربوط به سنجه های شاخص پراکندگی و مجاورت، میانگین فاصله فراکتالی، شاخص عدم انبوهی، شاخص همبستگی، شاخص میانگین توزیع شکل و میانگین فاصله اقلیدسی (FRAC_MN) بود. همچنین، بررسی شش سنجه اول در هر کدام از مدل های بافری و طبقات کاربری نشان داد که در هرکدام از آن ها، سنجه های متفاوتی دارای اهمیت بیشتری هستند. به دست آوردن سنجه های دارای اهمیت به طراحی لکه های شهری با کاربری مختلف و نحوه چیدمان کاربری ها کمک می کند.