تاثیر تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری کورکومین بر سطوح پروتئینی VEGF-A و بیان ژن VEGF-r در بافت سرطان موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

سرطان پستان شایع‏ترین و مهم‏ترین عامل مرگ و میر زنان در سراسر دنیا به شمار می‏رود. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر برآیندی ده هفته تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری کورکومین بر رشد سرطان، سطوح پروتئین VEGF-A و بیان ژن VEGF-r در بافت سرطان موش ‏های ماده مبتلا به سرطان پستان بود.

پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. 40 سر موش ماده آزمایشگاهی نژاد بالب سی پس از پیوند سرطان پستان 4T1، به چهار گروه تمرین استقامتی (پنج هفته، پنج روز در هفته)، کورکومین، تمرین استقامتی-کورکومین و گروه کنترل تقسیم شدند. همه گروه ‏ها 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند و بافت تومور پستان بلافاصله جداسازی شد. بیان پروتئین VEGF-A به روش وسترن بلات و بیان ژن VEGF-r به روش qReal time- PCR سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون One Way ANOVA انجام گردید و معناداری نیز 05/0>p در نظر گرفته شد.

نتایج پژوهش حاضر کاهش رشد سرطان (001/0>p)، کاهش معنا دار سطوح پروتئینی VEGF-A (001/0>p) و کاهش بیان ژن VEGF-r (001/0>p) در بافت تومور گروه تمرین، گروه کورکومین و بخصوص گروه تمرین-کورکومین نسبت به گروه کنترل را نشان داد.

 به نظر می‏ رسد 5 هفته تمرین استقامتی همراه با مکمل یاری کورکومین احتمالا با تاثیر مهاری فزآینده بر مکانیرم رگزایی از جمله محور VEGF-A/VEGF-r می ‏تواند باعث کاهش روند رشد سرطان در موش‏ های مبتلا به سرطان نسبت به گروه ‏های مداخل ه‏ای دیگر و گروه کنترل شود.