تأثیر احساس امنیت بر سلامت اجتماعی شهروندان (مورد مطالعه: شهروندان بالای 18 سال مناطق شهری مشهد)

عملکرد افراد جامعه از طریق رفتارها و اعمال انسجام بخش، انطباق پذیر، پذیرش، سهم داشت و شکوفایی باعث ارتقای کیفیت زندگی می گردد که سلامت اجتماعی را تولید می کند. این شاخص ناشی از متغیر لازمی به نام افزایش احساس امنیت در جامعه منجر به توانمندسازی کیفیت زندگی می گردد. هدف پژوهش حاضر رابطه بین احساس امنیت با سلامت اجتماعی است که در سطح تحلیل خرد ناشی از تعاملات متقابل بین افراد احساس امنیت مبتنی بر آسایش، آرامش و سلامت با تکیه بر عناصری جمعی چون انسجام، انطباق، مشارکت، پذیرش و شکوفایی در جامعه تولید می گردد. از روش کمی مبتنی بر پیمایش از نوع توصیفی و همبستگی با استفاده از ابزار پرسشنامه استاندارد شده (سلامت اجتماعی) و محقق ساخته (احساس امنیت) در بین شهروندان بالای 18 سال مناطق شهری مشهد و انتخاب 760 نمونه با استفاده از نمونه گیری متناسب با حجم استفاده شده است. نتایج توصیفی بیانگر این بوده که میانگین متغیرهای احساس امنیت و سلامت اجتماعی در حد متوسط به دست آمده است. نتایج رگرسیون نشان داده که به ترتیب مقادیر ضریب تعیین شده مولفه های احساس امنیت قضایی- انتظامی، اقتصادی، فکری- سیاسی، عاطفی و روانی،جانی، ارتباطی، شهری و محله ای، هویتی و دینی و اخلاقی به ترتیب بیشترین اثر را بر سلامت اجتماعی داشته اند؛ به طوری که در حدود 43 درصد متغیر احساس امنیت متغیر سلامت اجتماعی را پیش بینی می کند؛ بنابراین در راستای ارتقاء احساس امنیت می توان از طریق ایجاد شناسایی پلیس شهروند محور حل معضلات مناطق حاشیه نشین و... سلامت اجتماعی شهروندان را افزایش داد.