بررسی رفتار سلول‌های MG63 برداربست نانوکامپوزیتی الکتروریسی‌شده پلی‌کاپرولاکتون/کربن کوانتوم دات حاوی کاپتوپریل به منظور مهندسی بافت استخوان

روش الکتروریسی با قابلیت ساخت قطعات متخلخل مشابه ماتریکس استخوانی، روش مناسبی برای ساخت داربست های استخوانی است. از طرفی استفاده از داروها در القای استخوان زایی به همراه داربست های مهندسی بافت، به عنوان رویکردی نوین در ترمیم استخوان آسیب دیده بسیار موردتوجه است. هدف این مطالعه، بررسی رفتار سلول های MG63 بر داربست نانوکامپوزیتی الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون/کربن کوانتوم دات حاوی کاپتوپریل به منظور مهندسی بافت استخوان بود.

 مورفولوژی الیاف توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و توزیع کربن کوانتوم دات در الیاف با میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی آبدوستی/ آبگریزی داربست از آزمون زاویه تماس با آب و برای بررسی میزان استحکام مکانیکی داربست ها از آزمون کشش استفاده شد. به منظور بررسی رفتار سلولی داربست از سلول MG-63 استفاده شد و آزمون های MTT، آلکالین فسفاتاز، آلیزارین قرمز، رنگ آمیزی دپی و بررسی SEM سلولی بر سطح داربست انجام گرفت.

نتایج کشت سلول حاکی از افزایش رشد سلول های MG-63 بر داربست نانوکامپوزیتی حاوی 5/0% درصد وزنی کربن کوانتوم دات و 10% کاپتوپریل در مقایسه با سایر داربست ها بود. به علاوه افزایش معنادار میزان ترشح آلکالین فسفاتاز بر داربست نانوکامپوزیتی حاوی 5/0% درصد وزنی کربن کوانتوم دات و 10% کاپتوپریل کاملا مشهود بود.

 نتایج تجزیه و تحلیل ها نشان داد که از داربست نانو کامپوزیت PCL / CQDs / CP می توان در مهندسی بافت استخوان استفاده کرد.