مطالعه و تحلیل عوامل بهبود مدیریت بحران زلزله در مناطق روستایی مطالعه موردی: دهستان ازومدل شمالی، شهرستان ورزقان

این تحقیق از لحاظ هدف، توسعه ای، و از لحاظ ماهیت توصیفی و پیمایشی و تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش شامل روستاهای آسیب دیده دهستان ازومدل شمالی و خانوارهای ساکن در این روستاها است. روش این تحقیق در گرد آوری داده ها برای پاسخگویی به سوالات تحقیق به دو صورت اسنادی (داده های ثانویه) و پیمایشی (داده های اولیه) و ابزار مورد استفاده در روش پیمایشی پرسشنامه و مصاحبه بوده است. روایی صوری پرسشنامه توسط پانل متخصصان مورد تایید قرار گرفت. مطالعه راهنما در منطقه مشابه جامعه آماری با تعداد 30 پرسشنامه صورت گرفت و با داده های کسب شده و استفاده از فرمول ویژه آلفای کرونباخ در نرم افزار SPSS، پایایی بخشهای مختلف پرسشنامه تحقیق 86 /0 الی 91/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از الگوی تحلیل عاملی استفاده شد. یافته های تحقیق گویا است که در بهبود مدیریت منطقه مورد مطالعه با توانمندسازی روستاییان از دید اجتماعی، روانشناختی و اقتصادی می توان میزان شدت بحران را کاهش داد. تداوم بخشیدن به آموزش روستاییان در راستای ارتقای ظرفیتهای شناختی و توانمندسازی روستاییان به دلیل ارتقای دانش، مهارت و تغییر نگرش در مدیریت بحران زلزله می تواند نقش بی بدیلی ایفا کند. نتایج تحقیق نشان داد که مهمترین عوامل بهبود مدیریت بحران زلزله در منطقه مورد مطالعه شامل چهار مولفه (تقویت اطلاع رسانی و توانمندسازی ساختاری، تقویت تاب آوری روستاییان در مقابل بحران زلزله و اقدام مداخله ای دولت، تقویت تعاون و همیاری در بین روستاییان و ارتقای پایداری اقتصادی و تقویت زیرساخت فیزیکی روستا و مقاوم سازی مساکن) است که مقدار واریانس و واریانس تجمعی تبیین شده توسط این چهار عامل 12/61، است.