ارزیابی مدل‌های کاهش جذب آب ذرت دانه‌ای در شرایط اقلیمی اهواز

جذب آب گیاه در شرایط تنش آبی را می توان با برخی مدل های ریاضی، به صورت کمی، شرح داد. مدل ها ی جذب آب، در صورتی که بتوانند پیش بینی درستی از واکنش گیاه به تنش آبی ارایه دهند، ابزاری سودمند برای برنامه ریزی آبیاری و مدیریت بهینه آب در مزرعه به شمار می آیند. در کل دو گروه گسترده از رویکردهای مدل سازی جذب آب، مدل های میکروسکوپی و مدل های ماکروسکوپی هستند که مدل های میکروسکوپی جریان آب را به طرف تک ریشه و مدل های ماکروسکوپی برداشت آب توسط کل ناحیه ریشه را بررسی می کنند. هدف این پژوهش ارزیابی برخی مدل های ماکروسکوپی در شرایط تنش آبی است. به همین منظور آزمایشی با سه تیمار آبیاری I1, I2 و I3 به ترتیب معادل 100، 80 و 60 درصد نیاز آبی در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار روی گیاه ذرت تابستانه رقم (KSC-704) در شرایط اقلیمی اهواز در تابستان سال 1397 انجام گرفت و از سه تیمار بدون کشت نیز برای اندازه گیری تبخیر از سطح خاک استفاده شد. برای ارزیابی مدل های ماکروسکوپی مورد استفاده شامل فدس و همکاران (1978)، ون گنوختن (1987)، دایرکسن و همکاران (1993) و همایی و همکاران (2002) از چهار شاخص آماری ضریب تبیین (R2)، ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، خطای نرمال شده (NMSE) و میانگین درصد خطای نسبی (MRE) استفاده گردید. نتایج نشان داد که برای تیمارهای I2 و I3 مدل ون گنوختن (1987) با شاخص های آماری (R2=0.58 و RMSE=0.10)، برای تیمار I2 مدل ون گنوختن (1987) با شاخص های آماری (R2=0.35 و RMSE=0.10) و برای تیمارI3 مدل ون گنوختن (1987) با شاخص های آماری (R2=0.51 و RMSE=0.10) نسبت به سایر مدل ها دیگر بهترین برازش را با داده-های اندازه گیری شده داشته اند.