بررسی ابعاد مکانی- فضایی تروریسم در مناطق مرزی جمهوری اسلامی ایران

امروزه واژه تروریسم با ورود به عرصه های جدید شکل و قالب تازه ای را پیداکرده است، تروریسم در رویکرد جدید (تروریسم نوین) و انتقال مجدد از حالت ذهنی به عینی است. پژوهش حاضر با هدف تبیین ابعاد مکانی- فضایی تروریسم در مناطق مرزی جمهوری اسلامی با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی بر اساس نظریه های سرایت، عقلانی، محرومیت نسبی، یادگیری اجتماعی، روان شناختی، جهانی شدن، ایدیولوژی و مرکز پیرامون (فریدمن)، به نگارش درآمده است. پرسش اصلی این پژوهش به این ترتیب است که ابعاد مکانی - فضایی تروریسم در مناطق مرزی جمهوری اسلامی ایران به چه صورت می باشد؟ یافته های تحقیق حاکی از آن است که تروریسم در نواحی مرزی جمهوری اسلامی ایران سه بعد مکانی و جغرافیایی دارد که عبارت اند از: محیط (فضای) شکل گیری و فعالیت گروه های تروریستی (مکان- مقیاس)؛ اهداف موردحمله و انگیزه ها و پیامدهای ژیوپلیتیکی تروریستی. همچنین تروریسم هم به لحاظ ساختاری و هم از جنبه عملکردی دارای ابعاد مکانی - فضایی بسیار مهمی است. این عوامل ممکن است جنبه های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و مذهبی را شامل شوند یا ترکیبی از شاخص های گوناگون باشند. نتایج بیانگر آن است شکل گیری پدیده تروریسم در نواحی مرزی جمهوری اسلامی ایران، حاصل ترکیب زمینه های جغرافیایی، به منزله عوامل درون زا و زیربنایی، و ویژگی های ژیوپلیتیک، به منزله عوامل برون زا و روبنایی، است.