اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد چند وجهی لازاروس بر ضعف روانی و در آمیختگی فکر بیماران دیابتی

دیابت از جمله بیماری های مزمن است که محدویت های زیادی در فعالیت های فیزیکی و شرایط روانی بیماران ایجاد می کند. هدف از این مطالعه تعیین و بررسی تاثیر گروه درمان شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد چند وجهی لازاروس بر ضعف روانی و درآمیختگی افکار بیماران دیابتی دارای زخم بود.

 این یک پژوهش شبه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل بیماران دیابتی دارای زخم در بیمارستان سینا شهر تبریز به تعداد 50 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند،  24 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل(هر گروه 12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 120 دقیقه ای در جلسه های گروهی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. از پرسشنامه درآمیختگی افکار لازاروس (TFI) و پرسشنامه چند جنبه ای شخصیتی مینه سوتا (MMPI) مقیاس ضعف روانی (pt) به عنوان ابزار سنجش در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. به منظور توصیف داده های این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی (مانند میانگین و انحراف استاندارد) و نیز از شاخص های آمار استنباطی مانند تحلیل کواریانس تک متغیری و تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد.

نتایج تحلیل کواریانس تک متغیری نشان داد که درمان شناختی رفتاری مبتنی بر رویکرد چند وجهی لازاروس بر کاهش ضعف روانی تاثیر معنی داری دارد (138/41=F، و 01/ 0=p) و هم چنین نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر درآمیختگی افکار بیماران دیابتی دارای زخم تاثیر معنی داری دارد (306/9=F، و 007/0=p).

درمان شناختی و رفتاری با تغییر افکار ناکارآمد و کمک به پذیرش بیماری، منجر به تغییرات رفتاری در بیماران دیابتی می شود.