آموزش مهارت های زندگی بر بهزیستی روانشناختی و سرمایه روانشناختی در پرستاران بیمارستان شهید بهشتی شهر یاسوج

شغل پرستاری به دلیل استرس زا بودن موجب کاهش بهزیستی روانشناختی و سرمایه روانشناختی می شود. آموزش مهارت های زندگی به عنوان یک روش آموزشی می تواند سلامت عمومی و کیفیت زندگی پرستاران را ارتقاء دهد. هدف از این پژوهش  تعیین و بررسی آموزش مهارت های زندگی بر بهزیستی روانشناختی و سرمایه روانشناختی در پرستاران بیمارستان شهید بهشتی شهر یاسوج بود.

این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه پرستاران خانم بیمارستان شهید بهشتی شهر یاسوج می باشند، در پژوهش حاضر برای تعیین نمونه از روش نمونه گیری تصادفی با جایگزینی تصادفی استفاده شده است و از بین پرستاران خانم 70 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از این تعداد به طریق زوج و فرد، آزمودنی ها در دو گروه آزمایش و کنترل(هر گروه 35 نفر) جایگزین شدند، جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه استاندارد سرمایه اجتماعی استفاده شده است. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان می دهد میانگین نمرات بهزیستی روانشناختی  و سرمایه روانشناختی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون در مقایسه با مرحله پیش آزمون افزایش  داشته است  همچنین نتایج آزمون تحلیل کوواریانس  نشان داد که میانگین نمره سرمایه روانشناختی، بهزیستی روانشناختی بین قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (05/0>p).

 آموزش گروهی مهارت های زندگی می تواند در افزایش بهزیستی روانشناختی، سرمایه روانشناختی و کیفیت زندگی پرستاران اثربخش باشد. به نظر می رسد که آموزش مهارت های زندگی می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مناسب برای ارتقای سرمایه روانشناختی و بهزیستی روانشناختی پرستاران به کار رود.