مقایسه حافظه فعال، بازداری پاسخ و ابعاد سرشت و منش در بیماران رتینوپاتی دیابتی نوع 2 و همتایان عادی شهرستان تبریز

مطالعات نشان داده است که عملکرد شناختی در بیماران دچار رتینوپاتی دیابتی دچار نقص می باشد. هدف از این پژوهش تعیین و مقایسه حافظه فعال، بازداری پاسخ و ابعاد سرشت و منش در بیماران رتینوپاتی دیابتی نوع 2 و همتایان عادی شهرستان تبریز بود.

این مطالعه یک پژوهش توصیفی مقطعی از نوع پژوهش های مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش 160 بیمار رتینوپاتی دیابتی نوع دو با دامنه سنی 32 تا 55 سال مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر تبریز در سال 1397 بودند که بر اساس نمونه گیری در دسترس تعداد 80 بیمار رتینوپاتی دیابتی نوع 2 در بیمارستان های شهر تبریز انتخاب شدند و با 80 فرد عادی همتا شدند، علاوه بر پرسشنامه ابعاد سرشت و منش کلونینجر به تکالیف حافظه کاری و بازداری پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانی چند متغییره، لون و کالموگراف اسمیرنوف تجزیه و تحلیل شدند.

تحلیل داده ها نشان داد که بین نمرات بیماران رتینوپاتی دیابتی نوع 2 و افراد عادی تفاوت معنی داری در حافظه فعال، بازداری پاسخ و ابعاد سرشت و منش وجود داشت. بدین معنی که در حافظه و بازداری پاسخ عملکرد گروه عادی بهتر از وضعیت بیماران رتینوپاتی نوع 2 می باشد و هم چنین در مولفه های پاداش وابستگی، پشتکار، همکاری و خود فراروی نیز عملکرد گروه عادی بهتر از گروه رتینوپاتی نوع 2 می باشد (01/0>p)، ولی در مولفه آسیب پذیری بیماران رتینوپاتی نمره بالاتری نسبت به افراد عادی کسب کرده اند (01/0>p) و در مولفه نوجویی و خودراهبری نیز بین دو گروه تفاوت معنی داری پیدا نشد (05/0<p).

 با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت بیماران رتینوپاتی دیابتی از نظر شخصیتی منفعل تر و از نظر حافظه نسبت به همتایان خود ضعیف تر بوده و در رفتارهای خود بازداری کمتری داشته و تکانشی تر رفتار می کنند. در نتیجه پیشنهاد می شود که برای این بیماران آموزش توانبخشی شناختی در نظر گرفته شود.