خیزش استعاره در شعر آیینی معاصر سیستان با تکیه بر آثار شاعران معاصر

شعر آیینی، بخش گسترده ای از شعر پارسی را تشکیل می دهد گرچه توجه به شعر مذهبی و آیینی، بخش عمده ای از تاریخچه شعر پارسی از سبک خراسانی تا شعر نو را تحت الشعاع قرار می دهد؛ با این حال شکل گیری گفتمان مخصوص آیینی به عهد صفویه و تمرکز بر گونه ادبی مذهبی سرایی برمی گردد. در منطقه سیستان و بلوچستان که تعداد بی شماری از شیعیان را در خود جای داده است، شعر آیینی به شدت مورد استقبال قرار گرفته است. در این زمینه می توان به شعر این منطقه استناد کرد. آن چه شعر آیینی سیستان و بلوچستان را متمایز و درخشان می کند، توجه ویژه به زیبایی های ادبی است. استعاره های بدیع و زیبا می تواند به عنوان مهم ترین وجه تمایز شعر سیستان نسبت به سایر مناطق ایران بررسی شود؛ چرا که شکل گیری و رواج استعاره که بلیغ ترین زیبایی ادبی است؛ بیان گر کمال شعر است.