بررسی تاثیر حمایت گروه همتایان از مادران کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد بر کیفیت زندگی بیماران

مراقبت از کودک مبتلا به سرطان می تواند عمیقا برای والدین با نگرانی های زیاد و دیسترس های روان شناختی همراه باشد. والدینی که از فشارهای روحی-روانی بالا رنج می برند، عملکرد ضعیف تری در خانواده دارند و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در کودکان آنان به مراتب پایین تر است. پژوهش های پیشین حاکی از اثربخشی حمایت همتایان از والدین در کاهش سطوح دیسترس های روان شناختی والدین بوده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر حمایت همتایان از مادران بر میزان کیفیت زندگی کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) انجام شد.

مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی است که روی 74 مادر کودک مبتلا به ALL بستری در بخش هماتولوژی بیمارستان علی ابن ابی طالب شهر زاهدان در سال 1396 انجام گردید. نمونه گیری بااستفاده از روش نمونه گیری در دسترس باتوجه به معیارهای ورود انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تخصیص یافتند. سپس، مداخله حمایت گروه همتایان به مدت 5 روز برای گروه مداخله انجام گردید. قبل از مداخله، بلافاصله پس از اتمام مداخله و دو ماه پس از آن، پرسش نامه  KID-KINDL به گزارش والدین برای هر دو گروه مداخله و کنترل تکمیل گردید. داده ها بااستفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی در سطح معناداری 0/05P-value< تحلیل شدند. 

میانگین نمره کیفیت زندگی کل و ابعاد آن قبل از مداخله بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (0/05>P). آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری نشان داد که میانگین نمرات کیفیت زندگی کل و ابعاد آن در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در طول زمان افزایش معنادار داشته است (0/001<P).

به کارگیری برنامه های حمایت همتایان از مادران کودکان مبتلا به ALL می تواند سبب بهبود کیفیت زندگی کودکان گردد. بنابراین، بکارگیری این شیوه به تنهایی یا در ترکیب با دیگر شیوه ها در ارتقاء کیفیت زندگی کودکان مبتلا به ALL توصیه می شود.