تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و مصرف عصاره ی آویشن بر عوامل استرس اکسیداتیو و آنتی اکسیدانی موش های دیابتی

شیوع دیابت نوع دو به علت تغییر در شیوه ی زندگی، افزایش شیوع چاقی و کاهش فعالیت بدنی؛ پیوسته در حال افزایش است. کنترل و تعدیل عوامل اکسیدانی در افراد دیابتی از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مطالعه اثر تمرین تناوبی با شدت بالا و مصرف عصاره ی هیدروالکلی آویشن شیرازی بر تعادل عوامل اکسیدانی وآنتی اکسیدانی موش های دیابتی شده نوع دو توسط استرپتوزوتوسین مورد مطالعه قرار گرفت.

در این تحقیق از موش های صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده ی وزنی 10±110 گرم استفاده شد. موش ها به طور تصادفی به چهار گروه تمرین و آویشن، آویشن، تمرین و کنترل تقسیم شدند. عصاره به میزان 200 سی سی روزانه از طریق سرنگ گاواژ شد. برنامه ی تمرین شامل دویدن روی تردمیل با سرعت حداقل 20 و حداکثر 38 متر در دقیقه به مدت 60 دقیقه در روز، پنج روز در هفته و به مدت هشت هفته بود. مقادیر مالون دی آلدهید (MDA)، گلوتاتیون پراکسیداز (GTX)، سوپراکسیددیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT) سرم به روش الایزا اندازه گیری شد.

سطوح MDA و CATسرم در گروه کنترل نسبت به گروه های دیگر در سطح بیشتری قرار داشت (002/0=P). بین سطوح SOD و GPX سرم در گروه های مختلف اختلاف معناداری وجود نداشت (790/0=P).

اجرای تمرین تناوبی با شدت بالا و مصرف عصاره ی آویشن می توانند تعادل اکسایشی و ضداکسایشی را در موش های دیابتی بهبود دهند.