برآورد شیوع پرکاری تیروئید بالینی در ایران در سطح ملی و استانی با استفاده از داده های دارویی

هدف از این مطالعه استفاده از داده های دارویی جهت تعیین شیوع پرکاری تیرویید بالینی در سطح ملی و استانی است.

داده های فروش کشوری داروهای ضدتیروییدی (متی مازول و پروپیل تیوراسیل) از آمارنامه ی دارویی سال 1393 که توسط سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت منتشر می شود استخراج شد. سپس با استفاده از داده های نسخ تامین اجتماعی و خدمات درمانی سال 1393، نسبت های داروهای ضدتیروییدی تجویز شده برای هر گروه سنی-جنسی در هر استان و همچنین دوز تعریف شده روزانه داروهای مورد نظر استخراج شد. همچنین با استفاده از مرور نظام مند و انجام متاآنالیز در مطالعات انجام شده در پرکاری تیرویید بالینی در ایران، میزان تجویز داروهای ضدتیروییدی استخراج گردید. در نهایت با ترکیب داده های فوق شیوع پرکاری تیرویید بالینی در هر گروه سنی-جنسی در هر استان و در سطح ملی محاسبه شد.

شیوع (فاصله ی عدم قطعیت 95 درصد) پرکاری تیرویید بالینی در سال 1393 در کشور 32/0 (51/0-21/0) درصد محاسبه شد که 44/0 (68/0-29/0) درصد در زنان و 2/0 (33/0-12/0) درصد در مردان بود. در بین استان ها کمترین شیوع مربوط به استان سیستان و بلوچستان با 24/0 (38/0-16/0) درصد و بیشترین شیوع مربوط به استان گیلان با 38/0 (6/0-24/0) درصد بود.

شیوع به دست آمده در این مطالعه با مطالعات انجام شده در جهان و ایران مطابقت داشت و لذا می توان نتیجه گرفت که داده های دارویی منبع خوبی جهت تعیین شیوع بیماری های مزمن در بیماری هایی که داروهای اختصاصی دارند، هستند.