ارزشیابی برنامه آموزش درمانگاهی بر اساس الگوی ارزشیابی مبتنی بر مشارکت کنندگان علوم پزشکی کاشان (1397)

فعالیت های حرفه ای پزشکان به طور عمده، متمرکز در درمانگاه ها می باشد و توجه آموزش پزشکی به ارتقای کیفیت آموزش درمانگاهی معطوف گردیده است. بهبود آموزش درمانگاهی علاوه بر ارتقای مهارت های بالینی، به توسعه مهارت های دانشجویان در برقراری ارتباط با بیمار، نگرش حرفه ای و همدلی کمک می کند. این پژوهش به منظور ارزشیابی برنامه آموزش درمانگاهی بر اساس الگوی ارزشیابی مبتنی بر مشارکت کنندگان در (1397) انجام شد.

این بررسی به صورت مقطعی و با مشارکت 111 نفر از دستیاران، کارورزان، پزشکان هیات علمی و غیر هیات علمی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. نظر مشارکت کنندگان با استفاده از پرسشنامه برای بررسی کیفیت آموزش درمانگاهی شامل: سه بعد کیفیت خدمات آموزشی، فضای فیزیکی و محیط درمانگاه، و بازخورد فراگیران از وضعیت درمانگاه جمع آوری شد که پایایی آن با استفاده از شاخص همسانی درونی (95/ =r) محاسبه گشت. در این تحقیق  از آمار توصیفی - استنباطی برای تحلیل داده ها استفاده شد.

دیدگاه بیشتر کارورزان (%5/84) و دستیاران (%4/45) نسبت به کیفیت موجود آموزش درمانگاهی منفی بود در صورتی که دیدگاه بیشتر اساتید (%7/66) و پزشکان (%5/38) به آن مثبت بود. دیدگاه بیشتر مشارکت کنندگان در مورد مناسب نبودن وضعیت فیزیکی همسو بود. به طور کلی از نظر سطح کیفیت در سه بعد برنامه آموزش درمانگاهی در دیدگاه مشارکت کنندگان تفاوت هایی وجود داشت.

دیدگاه کلی مشارکت کنندگان در مورد وضعیت موجود آموزش درمانگاهی به ویژه دیدگاه فراگیران منفی بود که می تواند به دلایل امکان کم فعالیت مستقل، نبود نظارت فعال اساتید، نبود آموزش نسخه نویسی و تشخیص های افتراقی و فضای فیزیکی نامطلوب باشد.