بررسی و مقایسه خصوصیات امولسیونی، رئولوژیکی و طیف سنجی FT-IR پکتین استخراجی از پوست و کلاهک کدو حلوایی

امروزه پکتین به طور گسترده ای به عنوان عامل ژل کننده و پایدار کننده در صنایع غذایی استفاده می شود. در تحقیق حاضر، استخراج پکتین از پودر تفاله های خشک شده پوست و کلاهک کدو حلوایی با دو حلال متفاوت اسیدکلریدریک و آب انجام شد. در نهایت از هر روش یک تیمار که بالاترین بازده تولید پکتین را داشت، انتخاب شد و سپس آزمون های درصد اسیدگالاکتورونیک، درجه استری، پایداری و فعالیت امولسیفایری، ویسکوزیته و طیف سنجی FT-IR بر روی تیمارهای منتخب انجام گرفت. بالاترین بازده در حلال اسیدی (pH برابر 5/2) در تیمار کلاهک کدو حلوایی (% 03/23) و در حلال آب (به مدت 3 ساعت) در تیمار کلاهک کدو حلوایی (% 17) در دمای 90 درجه سانتی گراد، مدت زمان 90 دقیقه و نسبت حلال به ماده خشک 1:30 میلی لیتر بر میلی گرم تعیین گردید. طبق نتایج بدست آمده درصد اسیدگالاکتورونیک، فعالیت امولسیفایری و ویسکوزیته مربوط به تیمار استخراج شده با حلال اسیدی بیشتر از پکتین استخراج شده با حلال آب بود و در سطح 05/0p< معنی دار بود. بالاترین درصد اسیدگالاکتورونیک در پکتین استخراج شده از تیمار کلاهک در حلال اسید تعیین گردید. بالاترین درجه استریفیکاسیون، فعالیت و پایداری امولسیفایری در پکتین استخراج شده از تیمار پوست در حلال اسید مشاهده شد. پکتین استخراج شده از تیمار کلاهک ویسکوزیته بالاتری نسبت به پکتین تیمار پوست نشان داد. ویسکوزیته ی همه ی محلول ها در محدوده ی نرخ برشی ((s-1)r 200-05/0) استفاده شده، ثابت بود که نشان دهنده ی شاخص جریان (n) برابر 1 و رفتار نیوتونی این محلول می باشد.