ریسک محیط زیستی آلاینده مونواکسیدکربن در فضاهای ورزشی و تفرجی روباز شهر تهران
هدف این تحقیق ارزیابی ریسک زیست محیطی فضاهای ورزشی شهر تهران در ارتباط با آلاینده مونواکسید کربن هوا است.
در ابتدا، داده های مربوط به آلاینده مونواکسید کربن در بازه زمانی ابتدای فروردین 1397 تا ابتدای فروردین 1398، به صورت خام از مرکز پایش آلودگی هوای تهران جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. براساس درون یابی به روش کریجینگ به تفکیک رستر مربوطه تولید و کلاس بندی انجام شد. در نهایت براساس جدول شاخص کیفیت هوا (AQI / PSI) طبقه بندی صورت گرفت و نقشه مربوطه تهیه گردید. از طریق تکنیک IO در سیستم GIS اقدام به روی هم گذاری لایه موقعیت مکانی مجموعه های ورزشی و لایه پهنه بندی آلاینده مونواکسید کربن گردید. از روش ارزیابی ریسک ویلیام فاین و براساس دو سناریوی مختلف، برای تعیین سطح و رتبه ریسک زیست محیطی استفاده شد.
نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین میزان غلظت ساعتی آلاینده مونواکسید کربن به ترتیب متعلق به ایستگاه های اقدسیه ppm) (2.39 و پیروزی (2.11ppm) است. بیشترین هوای پاک متعلق به ایستگاه اقدسیه (77 روز) و کمترین آن متعلق به ایستگاه پیروزی (7 روز) بوده است. حدودا 30% روزهای سال دارای کیفیت هوای "ناسالم" و "ناسالم برای گروه های حساس" بوده است. میانگین غلظت ساعتی و روزانه آلاینده مونواکسید کربن در تمامی ایستگاه های مورد مطالعه، کمتر از حد مجاز توصیه شده بوده است که نشان هیچ یک از مجموعه های ورزشی در محدوده مطالعاتی در معرض خطر غلظت ساعتی آلاینده مونواکسید کربن نیستند. براساس سناریوی الف؛ رتبه ریسک مربوط به آلاینده مونواکسید کربن 24 بوده که نشانگر وضعیت غیراضطراری و «سطح ریسک کم» است. ولیکن؛ در سناریوی دوم، رتبه ریسک 90 و سطح ریسک «متوسط» ارزیابی می گردد.
حدودا 12 مجموعه ورزشی، در معرض مستقیم این آلاینده هوا قرار دارند و لازم است تا با اتخاذ راهکارهای مدیریتی به ارتقای کیفیت این نوع از کاربری های شهری همت گماشت
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.