مقایسه تأثیر روان‌درمانی پویشی- حمایتی و شناختی- رفتاری، با تمرکز بر بهبود رابطه پزشک و بیمار بر روی افسردگی و تبعیت از درمان در بیماران همودیالیزی

هدف پژوهش مقایسه تاثیر روان درمانی پویشی- حمایتی و شناختی- رفتاری، با تمرکز بر بهبود رابطه پزشک و بیمار بر افسردگی و تبعیت از درمان بیماران همودیالیزی بود.

این کارآزمایی بالینی به صورت پیش و پس آزمون با گروه کنترل به شیوه نمونه گیری تصادفی انجام شد. شرکت کنندگان 45 بیمار همودیالیزی 50-20 ساله در بیمارستان های امام رضا مشهد و طالقانی تربت جام در نیمه دوم سال 1397 بودند که 3 پرسشنامه: افسردگی بک II، الگوهای ارتباط پزشک و بیمار کرمی و کیوان آرا و تبعیت از درمان بیماران مزمن کلیوی را تکمیل کرده و با افسردگی متوسط تا شدید، در 3 گروه 15 نفره؛ 1 گروه کنترل و 2 گروه روان درمانی قرار گرفتند و درمان طی 15 جلسه برای 2 گروه اجرا گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-23 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بن فرونی تحلیل شدند.

یافته ها ی شاخص های چند متغیری و سطح معناداری 001/0 در گروه درمان پویشی- حمایتی اندازه اثر کوتاه مدت (پیش آزمون- پس آزمون) 81/0 و اثر بلندمدت (پیش آزمون- پیگیری 4 ماهه) 83/0 را در مقایسه با گروه گواه نشان داد که در درمان شناختی- رفتاری ، اثر کوتا ه مدت 70/0 و اثر بلندمدت 14/0 نشان داده شد و در نهایت با آزمون بن فرونی و استفاده از مقایسه میانگین ها اثر کوتاه مدت و بلندمدت در درمان پویشی- حمایتی بیشتر ازدرمان دیگر بود.

درمان پویشی- حمایتی با تمرکز بر بهبود رابطه نسبت به درمان دیگر بر کاهش افسردگی و افزایش تبعیت از درمان تاثیر قابل توجه بیشتری دارد.