بررسی ارتباط سطح منیزیم و عوارض ایکتر در نوزادان

مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط سطح منیزیوم سرمی و شدت ایکتر انجام شد.

در این مطالعه مقطعی نوزادانی که در بازه ی زمانی دو ساله، مهر 1395 تا 1397 در بیمارستان مرکز طبی کودکان تهران به دلیل زردی نوزادی بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نوزادان با بیلی روبین mg/dl 20-16 در دسته ی هایپربیلی روبینمی متوسط و بیشتر یا مساوی mg/dl 20 در دسته ی هایپربیلی روبینمی شدید تقسیم شدند. مقدار منیزیوم سرمی و عوارض کلینیکی هایپربیلی روبینمی در این نوزادان ثبت شد.

تعداد 100 بیمار مورد ارزیابی قرار گرفتند. میانگین سطح سرمی منیزیم در این بیماران mg/dl 32/2 بود. این مقدار در نوزادان دچار تشنج (038/0P=)، تب (048/0P=) و انسفالوپاتی مزمن (003/0P=) به صورت معنا داری بیشتر بود. میانگین سطح سرمی منیزیم به صورت چشمگیری در هایپربیلی روبینمی شدید بیشتر از متوسط بود (001/0>P). منیزیم سرم در عوارض انسفالوپاتی مزمن (007/0P=)، فیستینگ (001/0P=)، رتروکولی (001/0P=)، هاپیرتونی (004/0P=)، هایپوتونی (001/0P=) و تشنج (030/0P=) به صورت چشمگیری متفاوت بود. سطح سرمی منیزیم با بیلی روبین توتال همبستگی مثبتی داشت (443/0r=، 001/0P>) و با احتمال وقوع انسفالوپاتی مزمن ارتباط داشت (15/4OR: ،040/0P=) و منیزیم بالای 15/2 می تواند با حساسیت 100%، ویژگی 8/47%، ارزش اخباری منفی 100% و ارزش اخباری مثبت 3/14% پیش بینی کننده ی انسفالوپاتی مزمن باشد.

نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که سطح سرمی منیزیم به صورت معنا داری با سطح سرمی بیلی روبین توتال سرم و شدت هایپربیلی روبینمی مرتبط است و می تواند احتمال وقوع انسفالوپاتی مزمن را پیش بینی کند.