پیش بینی خودکارآمدی اجتماعی و رضایت از زندگی در دانش آموزان از طریق دل بستگی به والدین و همسالان

این پژوهش، با هدف بررسی پیش بینی دل بستگی نوجوان به والدین و همسالان با خودکارآمدی اجتماعی و رضایت از زندگی انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان زاهدان در سال تحصیلی 94- 93 بوده اند. حجم نمونه شامل 373 نفر که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های دل بستگی به والدین و همسالان آرمسدن و گرینبرگ (1987)، خودکارآمدی اجتماعی نوجوان کنلی (1989) و رضایت از زندگی دانش آموزان هوبنر و همکاران (1994) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که ابعاد دل بستگی به پدر، دل بستگی به مادر و دل بستگی به دوستان با خودکارآمدی اجتماعی و رضایت از زندگی ارتباط معناداری دارند. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد، ارتباط با دوستان بیشترین سهم پیش بینی کنندگی را برای خودکارآمدی اجتماعی و ارتباط با والدین کمترین سهم را دارند. نتایج رگرسیون گام به گام برای رضایت از زندگی نشان داد که اعتماد به دوستان بیشترین سهم و ارتباط با والدین کمترین سهم پیش بینی کنندگی را داشتند.