شیمی کانی کلینوپیروکسن های موجود در بازالت های جنوب غرب خوی، شمال شرق ایران: تعیین محیط زمین ساختی و شرایط تشکیل سنگ های بازالتی

سنگ های آتشفشانی رخنمون یافته در جنوب غرب خوی دارای ترکیب بازالت و به مقدار کمتر پلاژیوکلاز- فیریک بازالت هستند و به ترتیب از درشت بلور های کلینوپیروکسن + پلاژیوکلاز و پلاژیوکلاز تشکیل شده اند. این سنگ ها به شدت دگرسان شده و دارای مقادیر بالایی از کانی های ثانویه اپیدوت و کلریت در ترکیب خود هستند. بر اساس بررسی های شیمی کانی، ترکیب کلینوپیروکسن ها از دیوپسید تا اوژیت در تغییر است. این کانی ها دارای منطقه بندی ترکیبی عادی هستند و از ماگمای اولیه با ترکیب نیمه قلیایی متبلور شده اند. کلینوپیروکسن ها در فشار 2 تا 5 کیلوبار، دمای 1100 تا 1150 درجه سانتیگراد و گریزندگی اکسیژن بالا متبلور شده اند. در نمودارهای تفکیک محیط زمین ساختی، سنگ های مورد بررسی بیشتر در گستره همپوشانی محیط های تولییت های جزایر قوسی (IAT)، بازالت های پشت قوسی (BABB) و بازالت های پشته های میان اقیانوسی (MORB) واقع هستند. بر اساس مقایسه سنگ های مورد بررسی با بازالت های مجموعه افیولیتی خوی، بازالت های جنوب غرب خوی به احتمال بسیار در حوضه پشت قوس تشکیل شده اند.