شناسایی و دسته بندی بداخلاقی های علمی دانشجویان (مرور سیستماتیک)

برنامه ریزی کاهش بداخلاقی های علمی در بین دانشجویان نیاز به شناخت مقوله ها و مصادیق آن دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین و دسته بندی مقوله های بداخلاقی های علمی در بین دانشجویان دانشگاه است.

پژوهش حاضر در دسته مطالعات توصیفی است و گردآوری اطلاعات به روش مرور نظام مند انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه مقالات پژوهشی مرتبط با بداخلاقی های علمی دانشجویان در پایگاه های اطلاعاتی (اسکوپوس، وب آو ساینس، و پاب مد) در بازه زمانی از ابتدای نمایه آنها تا ابتدای سال 2017 است (3727 مقاله). نمونه گیری پس از طی فرایند: شناسایی، غربالگری، شایستگی، و شامل شدن، صورت گرفت و 63 مقاله به عنوان نمونه انتخاب شد. با مطالعه متن کامل مقالات مصادیق کدگذاری و در زیر گروه های بزرگ تر (مقوله ها) دسته بندی شدند. جهت اعتبارپذیری یافته ها از تکنیک خودبازبینی محقق استفاده شد.

 یافته ها نشان داد مقوله های اصلی بداخلاقی های علمی دانشجویان شامل: سرقت علمی(نقل قول کردن نادرست، رونویسی نادرست، استناد نادرست، خودسرقتی، سرقت علمی ایده، ترجمه غیر مجاز، مقاله یا متن معجون، سرقت کلی آثار، سرقت بخشی از آثار)، تقلب (در امتحان و در تکالیف درسی)، دستکاری (تحریف و جعل)، کمک غیر مجاز (تبانی و سایه نویسی) و کلاه برداری (دروغگویی) است.

 مقوله ها و مصادیق یافت شده در پژوهش را می توان درجهت پیشگیری و جلوگیری از ارتکاب بداخلاقی علمی دانشجویان به کار گرفت. سیاستگذاران می توانند از این یافته ها در تدوین و بهبود قوانین حقوقی، تصویب مقررات و آیین نامه های انضباطی  و ارایه  راهکارهای تربیتی، اخلاقی و آموزشی در جهت کنترل بداخلاقی علمی استفاده نمایند.