رابطه صلاحیت بالینی و مهارت های ارتباطی پرستاران با اضطراب والدین نوزادان و کودکان بستری

صلاحیت بالینی و مهارت های ارتباطی پرستار با بیمار و سایر اعضای تیم درمانی یکی از مهمترین عوامل موثر بر افزایش رضایتمندی بیماران و ارتقاء نتایج بهداشتی - درمانی می باشد. هدف این مطالعه، تعیین رابطه صلاحیت بالینی و مهارت های ارتباطی پرستاران با اضطراب والدین نوزادان وکودکان بستری در بیمارستان های استان بوشهر در سال 1397 بود.

در این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی، پرستاران به شیوه تمام شماری انتخاب شدند. بدین منظور همه پرستاران شاغل در بخش های کودکان، نوزادان و اورژانس اطفال بیمارستان های بوشهر وارد مطالعه شدند. والدین نوزادان و کودکان بستری در این بیمارستان ها نیز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس صلاحیت بالینی مرتوجا، مقیاس مهارت های ارتباطی بارتون جی و پرسشنامه اضطراب آشکار و پنهان STAI استفاده شد. داده ها با نرم افزار spss.V.19 و آزمون همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین نمره صلاحیت بالینی، مهارت ارتباطی و اضطراب والدین کودکان به ترتیب 81/12± 26/77، 42/8 ±52/62 و 12/18 ±74/86 به دست آمد. بین رتبه بیمارستان ها از لحاظ صلاحیت بالینی پرستاران و نمره کل اضطراب والدین ارتباط آماری معکوس و معنی دار وجود داشت (001/0>p value، 363/0-=r). هرچند بین نمره کلی مهارت های ارتباطی پرستاران و نمره کل اضطراب والدین ارتباط آماری معنی داری دیده نشد (232/0=p value، 102/0-=r) اما بین حیطه مهارت های کلامی پرستاران با نمره اضطراب والدین یک رابطه معکوس و معنی دار وجودداشت (010/0=p value، 217/0-=r).

نتایج مطالعه نشان داد که هرچه صلاحیت بالینی و مهارت های کلامی ارتباطی پرستاران بیشتر باشد، اضطراب والدین کودکان بستری کمتر خواهد بود. مدیران پرستاری با انتخاب پرستاران با صلاحیت و دارای مهارت های کلامی خوب در بخش های نوزادان و اطفال، می توانند زمینه ای را فراهم نمایند که والدین جز در مورد بیماری فرزندشان، نگرانی دیگری نداشته باشند.