ارزیابی آپنه انسدادی خواب پس از جراحی عقب بردن مندیبل در بیماران اسکلتال کلاس III، توسط ترکیبی از پرسشنامه‌های ESS، Berlin و STOP-BANG

هدف از این مطالعه، ارزیابی بروز آپنه ی انسدادی خواب(OSA/obstructive sleep apnea) بعد از جراحی عقب بردن مندیبل به صورت تک فکبا استفاده از ترکیبی از پرسشنامه های Berlin، STOP-BANG و Epworth بود. این مطالعه بصورت کارآزمایی نیمه تجربی مداخله ای، قبل و بعد، انجام گرفت. بیماران مبتلا به دفورمیتی کلاس III کاندید درمان جراحی ارتوگناتیک وارد این مطالعه شدند. سن، جنس، BMI، قطر دور گردن و میزان جابجایی رو به عقب مندیبل در چک لیست مطالعه، ثبت گردید. بروز OSA یک هفته قبل، یک ماه و شش ماه پس از عمل، توسط پرسشنامه ها زیر نظر متخصص ریه ثبت شد. سطح معناداری، 05/0 تعیین شد. در این تحقیق، 30 نفر (15 زن و 15 مرد) با میانگین سنی 76/4±77/25 سال مشارکت داشتند.نتایج عددی پرسشنامه هادر بازه یک ماه بعد از جراحی عقب بردن مندیبل نسبت به قبل از آن افزایش داشت، ولی شش ماه بعد از جراحی کاهش یافتو به حالت نرمال بیمار نزدیک تر شد. میزان جابه جایی مندیبل به سمت عقببا بروز OSA در بیماران، یک ماه و شش ماه بعد از جراحی براساس هر سه پرسشنامه ارتباط مستقیم ولی با پرسشنامه STOP-BANG ارتباط مستقیم و معناداری داشت (به ترتیب 022/0p = و 003/0p =). نتایج حاکی از عدم وجود موارد شدید OSA، شش ماه بعد از جراحی عقب بردن مندیبل بود. همچنین شانس بروز OSA در بیماران با اضافه وزن و کسانی که جابه جایی مندیبل به مقدار زیاد انجام داده بودند بیشتر بود.تغییرات نتایج عددی پرسشنامه های خواب و بروز OSA یک ماه و شش ماه بعد عمل نسبت به قبل از آن، در بیماران با عقب بردن مندیبل تا mm5، بصورت معناداری کمتر از موارد مساوی یا بیشتر از mm5جابه جایی بود.